Kitap ve Kahve Kokusu: Ben kitaplarımı eskiden hep Pendik'te ismini vermek istemediğim bir yayınevinden alırdım.. Tabii o zamanlar bu platformu falan bilmiyorum. Ne okuyacağıma genelde hep yayınevinde rafları dolaşırken karar verirdim.. Ben öyle dalgın dalgın kitaplara bakarken, yanıma da hep aynı kişi gelir "bak şu kitap çok güzel ben bunu okudum, bu kitabı...

Ben kitaplarımı eskiden hep Pendik'te ismini vermek istemediğim bir yayınevinden alırdım.. Tabii o zamanlar bu platformu falan bilmiyorum. Ne okuyacağıma genelde hep yayınevinde rafları dolaşırken karar verirdim.. Ben öyle dalgın dalgın kitaplara bakarken, yanıma da hep aynı kişi gelir "bak şu kitap çok güzel ben bunu okudum, bu kitabı hiçbir zaman unutamayacaksın, şöyle böyle" bana hep değişik değişik kitapları önerirdi.. Ben zannediyordum ki bu bayan oranın çalışanı, herkes gibi kitap konusunda bana da yardımcı olmaya çalışıyor.. Birde güzel.. birde güzel.. suratıma tükürse, Elhamdülillah diyeceğim o derece 😅 Ama hep yanımda yaa, ulan ölüp gebericem utancımdan, ben daha aynada kafamı kaldırıp kendi yüzüme bakmayı başarmış bir insan değilim, yer yarılsada yerin dibine girsem diye bakıyorum (Yani o zamanlardan bahsediyorum arkadaşlar, her erkek gibi benim de henüz kendime olan güvenimin tam oturmadığı dönemler) Ben çok sonraları öğrendim, meğer yayınevinin yakınının kızıymış bu ve öyle kitap önerme diye bir uygulama da yokmuş.. Onla paketletmeye gönderdiğim kitapların içinden gül yaprakları çıkıyor, çiçekler çıkıyor. Ama benim de aklıma hiçbir şey gelmiyor, hiçbir şekilde kendime de konduramıyorum.. Yani bana sorsalar o dönemlerde sokaktaki itin değeri vardır, benim değerim yoktur.. (kınamayın, yada yadırgamayın arkadaşlar o dönemlerde, hepsinde olmasa da ezici çoğunlukta biz erkeklerde böyle bir psikoloji hakim oluyor) Neyse o kitapların hepsini okudum, ertesi zamanlarda yine gittim yayınevine, içimden de hep dua ediyorum "Allah'ım inşAllah bu sefer karşılaşmam" 😅 Neyse yine karşılaştım yine aynı eziyet.. Hayır istemediğimden değil; Nasıl utanıyorum, anlatmam mümkün değil.. Bu sefer eve geldiğimde kitabın içerisinde kağıt çıktı.. "Şu şu gün, şu saatte Pendik rıhtımın da örneğin atıyorum L7 masada seni bekliyor olacağım" Hani Ferdi Tayfur'un bir şarkısı var ya "Durdurun dünyayı başım dönüyor" Kağıdı okurken öyle başım dönüyor ki, Hayır dünyayı bi durdursalar inip kaçıp gideceğim o derece 😅 Evet o gün oraya gittim... Bu çok güzel bir hikaye aslında arkadaşlar, fakat biraz uzun.. Şimdi ben bunun hepsini yazmaya kalksam saatlerimi alır.. Fakat size söz, bunun devamını ilerki zamanlarda yazacağım :)

1.224 görüntüleme