BİR AYRILIŞ HİKAYESİ
Erkek kadına dedi ki:
-Seni seviyorum,
ama nasıl,
avuçlarımda camdan bir şey gibi
kalbimi sıkıp
parmaklarımı kanatarak kırasıya, çıldırasıya ...
Erkek kadına dedi ki:
-Seni seviyorum,
ama nasıl,
kilometrelerle derin,
kilometrelerle dümdüz,
yüzde yüz, yüzde bin beş yüz,
yüzde hudutsuz kere yüz ...
Kadın erkeğe dedi ki:
-Baktım dudağımla, yüreğimle, kafamla; severek,
korkarak,
eğilerek,
dudağına,
yüreğine,
kafana.
Şimdi ne söylüyorsam
karanlıkta bir fısıltı gibi sen öğrettin bana ...
Ve ben artık biliyorum:
Toprağın
-yüzü güneşli bir ana gibi
-en son en güzel çocuğunu emzirdiğini ... Fakat neyleyim
saçlarım dolanmış
ölmekte olanın parmaklarına başımı kurtarmam kabil değil!
Sen yürümelisin,
yeni doğan
çocuğun gözlerine bakarak ...
Sen
yürümelisin
beni bırakarak ...
Nazım Hikmet 27 Nazım ile Piraye Adam Yayınları