Yeşil kanatlı şahin ve kadirşinas
Aylardan Nisan veya Mayıstı emin olamıyorum,
Yağmur yağıyordu ama bardaktan boşanır gibi değil bardak düşmüş gibi. Kırılan cam parçaları yağmurla birlikte battı bir şahinin yeşil kanatlarına. Şahin usulca düşüverdi,cam parçalarından yaralanmış bir kadirşinasın yüreğine.
Kadirşinas önceleri hissedemedi yüreğindeki ağırlığı, gel zaman git zaman fark etti, oturmuş bir yük tam o yere. Attı kendini dışarıya, yürüdü ama ne yürümek neredeyse antik çağlar savaşlarında oluşan kan selleriyle yarışıyordu. O sırada bir ses geldi kaburgaları arasından
"Gidersin ama nereye"
Şaşırdı bu sese ama sanki hep bunu beklermiş gibi sakinlikle sordu;
"Ah yeşil kanatlı şahin sen ne ararsın yürekte ?"
"Biraz bana biraz sana deva ararım"
Dedi ses ürkeklikle.
"O nasıl aramaktır a şahin destursuz girilirmi bu yere"
"İnan ki kadirşinas, burası cam dolu batar ne yana dönsem. Sanma rahatım, kanadım kırık gidecek takat bulamadım"
Anlaşılan ses bu çıkışa öfkenlenmişti ve bu öfkesi kadirşinasın ses tonunu yumuşatması gerektiğinin mesajını veriyordu.
"Kalacak mısın burada?"
"Ne vakit senin yüreğin iyileştirirsem ne vakit bu camları buradan sökersem ve yaraların kapanırsa git demenle giderim"
"Kolay mı öyle a şahin destursuz giren desturla mı çıkacak sanırsın"
"Ne eyleyim o zaman kadirşinas"
"Gelişin habersiz oldu ama korkarım çıkamayacaksın bu yerden, çünkü gitmeyesin diye sen kanatacağım yağmurlar altında bu yüreği ben"
"Kanatma yazıktır haneni, unutursun elbet beni, yeşil kanatlı bir şahinim deva bulalım terk edelim birbirimizi"
"bin cefaya razıyım sensin gayrı bana deva verme gönül haneme ceza, vazgeçme burdan kal daima, alıştırdın beni sana"
"Kaldıkça kanatırım razı mısın dost sen buna"
"Razıyım dedimdi yeşil kanatlı Şahinim, kaçma ıssız eyleme bu haneyi dedimdi, kanasın gerekse ömrümce, dur sen burda gönlünle."
Şahin kabul etti ama durdukça kanadındaki camlar kanatıyordu kadirşinasın gönlünü. Şahin rahattı huzurluydu, kadirşinas o rahatsız olmasın diye söyleyemedi yüreğindeki camların verdiği acıyı sırf o kaçıp gitmesin diye söyleyemedi. Ömrünce yeşil kanatlı bir Şahinin verdiği ızdıraba razı oldu. Bir gün şahin uyandı ne kadar soğuktu yuvası hiç böyle soğuk olmamıştı şahin anladı olanı biteni camların açtığı yaralar kabuk tutmuştu ve artık kanamıyordu. kadirşinasın hanesinde artık kuru bir soğuk vardı,dayanamamıştı gücü bitmişti ama son anına kadar şahine söylemedi hiçbir şeyi. şahin şimdi gözyaşı döküyordu yıllarca kanla sulanan hanesi bir kez gözyaşıyla sulandı. Şahinin hasta bedeni soğuğa daha fazla dayanamadı yeşil kanatlar yavaş yavaş donuyordu, gözleri usulca kapandı son anında gülümsüyordu çünkü biliyordu yıllardır yüzünü görmediği kadim dostu kadirşinas'ın yüzünü görecekti rüyasında gözlerini son kez kapattı kapattı ve kapattı.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.