"Evde nasıl ölçülü davranıyor, her hareketine dikkat ediyorsan, sokakta da öyle olmalısın. Bunu hiçbir zaman unutma Enrico.
Sokakta rastladığın yaşlı bir insana, kollarında çocuk taşıyan bir kadına, koltuk değnekleri ile yürüyen bir sakata saygı göstermeliyiz. Yaşlılığa, yoksulluğa, ana sevgisine, sakatlığa, yorgunluğa daima saygı göstermeliyiz. Sokakta yürürken tehlikeli bir duruma düşen bir çocuk görünce hemen onu kolundan tutup kenara çekmelisin. Eğer kazayla karşı karşıya olan, bir büyükse onu hemen uyarmalısın. Yalnız başına ağlayan bir çocuk görürsen hemen ona yaklaş. Gülümse. Çocuğa en içten sesinle sorular sor, ona yardımcı ol. Bastonunu yere düşüren yaşlı bir adamın bastonunu hemen yerden alarak ona ver. İki çocuk kavga ediyorsa, onları ayırmaya çalış. Eğer kavga edenler büyükse, hemen oradan uzaklaş. İnsan ruhunu karartan ve inciten her şeyden uzak dur. İki jandarma arasında yürüyen elleri kelepçeli bir adam görürsen, diğer insanların yaptıklarını yapma. O adama küçümseyerek bakma, unutma ki, o adam suçsuz olabilir. Bir hasta sedyesi ile karşılaşırsan hemen arkadaşınla konuşmanı kes. Sakın gülme. Hastaya karşı saygılı olmak gerekir. Bir cenaze alayı geçerken de aynı şeyleri yap. Son yolculuğuna çıkan insana karşı saygıda kusur etme. Sana yol soran olursa, adres soran birine yardımcı olmaya çalış. Kimseye gülme, kimse ile alay etme. Sokaktakilere karşı saygılı ol. İlk adımlarını annenin kollarında attın. İlk heyecanlarını orada duydun. İlk kez orada düşünmeye başladın. İlk arkadaşını orada buldun, unutma, bu kent senin için bir anneydi. Seni kollarına aldı. Eğitti, öğretti. Gelişmeni sağladı. Seni korudu. Onu, kentin sokaklarını, sokaklardaki insanları, kentini sev. Onun haksızlığa uğradığını gördüğün zaman onu savun. Düşün ki bu kent senin kutsal yurdunun bir parçasıdır. Yurdunu da anneni sevdiğin gibi sev."
Çocuk Kalbi, sayfa 33-34.