Oktay Akbal'ın, çocukken Cumhuriyet gazetesindeki köşesinde denk geldikçe okurdum. Hem kullandığı sade bir dille yediden yetmişe herkese gazeteci-yazar kimliğinin ötesinde insanı acıları iyi ve doğru bir şekilde aktararak, o günün koşulları içinde tarihe notlar düşüyordu. 1945 yılının 6 Ağustos günü... Saat 8.15'te... Hiroşima semalarında bir uçak belirdi... Ve sonra yoktu Hiroşima 8'16 olduğunda... Aynı sene 9 Ağustos'ta ise; Nagazaki sarsıldı... Binlerce insan öldü... Daha ana rahmine düşmemiş olan bebekler bile radrasyona maruz kalmış olmaları sebebiyle sakat doğdular. Dünya o güne kadar birçok vahşet görmüştü. Ancak insanoğlu böylesini ilk kez görüyordu. Tarih, bu katliamı bütün engellemelere rağmen yazdı, yazıyor hâlâ... Akbal, bu eserinde aradan geçen uzun yıllar sonrasında Japonya ziyareti sırasındaki gözlemlerine ve yaptığı röportajlara dayanarak kitaplaştırmış. Okurken insanın boğazına bir yumru gelip oturuyor. Düşünmeden edemiyor insan... Askeri tarzda savaşmak yerine neden masum insanlara bu şekilde katliama girişmek. Bir ülkeyi top yekün savaşla dize getirmek yerine tümden yok etmek... Savaş karşıtı biri olarak, atom bombası yerine iki ülkenin her koşul altında savaşmasını bu duruma karşı her zaman yeğ tutuyorum. Ülkeler kaçınılmaz olarak savaşırlar. O ya da bu sebepten... Fakat atom bombası ve türevleri olmamalı... Günümüze geldiğimizde ülkelerin en az 1.000.000 atom bombası stoğu olduğundan bahsediliyor. Onca söylenecek söz varken kitap bunlara bir cümle cevap vermeye, anlatmaya çalışmış. Oktay Akbal'a bu eserinden dolayı teşekkür ederim. Her zaman dediğim gibi okuyup okumamak tamamen sizin kendi keyfiyetinize kalmış bir durum. Eseri muhakkak okumanızı şahsen tavsiye ederim. İyi okumalar.

Hiroşima'lar OlmasınOktay Akbal · Cumhuriyet Kitapları · 2009135 okunma

·

96 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Herakles