O acıları yaşadığım anlar çok zorluklar çektim.Ve acılarımdanda kolay kolay kimseye bahsetmem ileriye bakan kişiliğim sayesinde. Isıtıp ısıtıp sunmam.öldürmeyen acı çok güçlendirdi beni. Hasbel kader konusu açıldığında, ucundan çıtlattığım arkadaşlarım "taşmısın demir müsin mübarek nasıl taşıdın bunca yükü, bende kendimi güçlü sanırdım" dedikleri de olmuştur. Her şeye sabır gösterdm rabbim den mükafatını aldm. Geç oldu die hüzün olsada içimde, demekki hayırlısı bu vakitmiş dedim hep. Ama rabbimden tek duam acılarımı güçlü şekilde gögüsleyebiliyorm diye artık dert tasa vermesin yeter. Gücüm tükenecek diye korkuyorum.
Aklıma İran yapımı "Iki Kadın" filmi geldi. Onun sonlarında koca şiddetinden ruh sağlığını kaybeden kadın: " Ben aslında bir demir parmaklığa âşık olmuşum" diyor. Filmi izlemenizi şiddetle öneririm