Ölmüş..
(ebediyeten fani dünyaya küsmüş)
Öldü.. Ölmüş.. Ölü deriz falanca kişi için.
Ancak çoğu kez bunun arkasından gelmesi gereken asıl ikinci kelimeyi kullanmayız.. Bilmeyiz, idrak de etmeyiz zaten. Öldürmekle, ölü demekle yetiniriz. Şahsen ben bu kelimeyi, hele değer verdiklerim için hiç kullanmam.
Öldü den sonra ikinci kelime ve ölü kelimesinin yerini alması gereken asıl kelime : ölümsüzleşti (ölümsüzlüğe erdi).
Evet onlar birkere öldüler.. Ve bir daha ölmeyecekler. Ölümsüzlüğe erdiler. Ölümlü olan, ölecek olan halen bizleriz.
Mezarlar mı.. Oralardan bihaberiz..
Mezarlar.. evet,
insanların beden denilen dünyevî esvapları olan cesedlerinin gömüldüğü yer..
Ceset kelimesi de estetik değil ya hiç.
Öyle cesetler var ki taze bir gül gibi.
Güzellik uykusuna yatmış da uyanmamış gibi.
Dağların ardından yeniden doğmak için batmak üzere olan güneşi seyreden bir mavi deniz gibi..
Bakmaya kıyamıyor insan..
Yaratan da kıyamamış o nazenin nazlı kulların cesedlerine ki çürümesine bile izin vermemiş.
-toprağın insan denilen çiçekleri-
Onlar kimler mi?
Aşk iliklerine kadar geçmiş, işlemiş, içleşmiş olup asla şikayet, isyan etmemiş olan..
Sabr-ı cemil (güzel sabır) göstermiş olanlar..
Hamallıkları, hamlıkları gitmiş olanlar..
Pişmiş olanlar.
Onlar mı,
Onlar.. Olan'lar!.
✍🏻🌾FthTnrkl
··
17,6bin görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.