"Ya doğmak hoşuna gitmezse? Ya günün birinde haykırıp suçlarsan beni: Sana kim dedi beni dünyaya getir diye? Neden dünyaya getirdin beni, neden?
Yaşam öylesine güç bir çaba ki çocuk. Her gün yeni baştan başlayan bir savaş; mutluluk anları ise acımasız bir bedelle ödenen kısacık ayraçlar."
Ya doğmak hoşuna gitmezse...
Ya mutsuz olursan...
Ya koruyamazsam...
Farkında olmadan nasıl da doldurmuşuz şu küçücük dünyamıza boyumuzu aşan dertlerle... Nasıl da doldurmuşuz adaletsizliklerle... İnsandan doğup insana güvenmemeyi nasıl da öğrenmek zorunda kalmışız... Hani derler ya "Bu devirde babana bile güvenmeyeceksin" diye. Nasıl da alışmışız bu kalıba... Normal bir şeymiş gibi nasıl da kafamıza kazımışız. "Adaletin bu mu dünya?" dediğimiz bu dünyada adaletsizliklerle nasıl da yürümüşüz.
"Yaşam bir işkence kıtasıysa neden yanaşalım kıyıya?"
1900'lü yıllarda İtalyan yazar 
Oriana Fallaci tarafından yazılmış bu kısa mektup-roman tarzındaki eserimiz aslında dünyamızın ebedi sorunu olan adaletsizlik, toplum baskısı, kadına olan ayrım, anneliğe olan basitçi tavırları ağır bir dille eleştiriyor. Yazarımız bir yandan karnındaki çocuğunu böylesine bir dünyaya getirmenin kararsızlığını yaşarken bir yandan da kadınlığa olan sığ görüşlerle savaşmak zorunda kalıyor. Aslında şuan da her kadının yaşadığını yani... (maalesef)
"Kadın dendi mi aklınıza bir döl yatağıyla iki yumurta geliyor yalnızca..."
Bu kitap, ÇİÇEKTİR deyip üzerine basılan KADINLARIMIZIN romanı...
Bu kitap, yalnızlığıyla hayat bulmaya çalışan GÜÇLÜ KADINLARIMIZIN romanı...
"Sen öldün,
bende ölüyorum.
Ama hiç önemli değil,
çünkü yaşam ölmez..."
·
344 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.