İnsanın doğaya verdiği tahribat büyük yıkımlara yol açıyor değil mi? Dünya yaşanılmaz bir atmosfere adım adım ilerlerken doğa her geçen gün bize "Ben değişiyorum sizin değişmediğiniz her gün." diyor. Her gün çeşitli yollarla aldığımız haberler üzmüyor mu sizi? Buna rağmen umarsızca hiçbir şey yokmuş gibi yaşayıp gidenler var. Ve durmadan yetişen nesiller... Bunun sonu ne zaman gelecek, insanlar ne zaman doğaya saygı duyup birazcık dünyaya nefes aldırabilecek? Bunun için hangi adımlar atıldı? Doğa ne zaman öncelikli meselemiz olacak? Ne zaman sokakta yürürken çöp atan bir insan görmeyeceğim ya da ormana nefes almaya gelip ormanı nefessiz bırakan bir insan? Elimde bu sorunları ele alan ve bu sorunlarla baş etmeye yardımcı olan, öneriler sunan bir kitap var. Yapılmış çalışmalar, araştırma sonuçları... Amaç dünyanın içinde bulunduğu sıkıntıların yükünü omuzlamak ve hafifletmek. Ve dünyanın gidişatına yeni yetişen nesillerle çare bulmak. Öncelikle eğitimcilere ve anne babaya düşen görevler var. Ve birey olarak size düşen görevler. Ana düşünce doğayı sevdirmek, onu anlamaktan geçiyor. Çünkü "Kalpten öğrenme yolunun nerelere çıkabileceğini bilemezsiniz." Kitapta bir kız çocuğundan bahsediliyor. Öğretmen erozyon deneyi yaptırmak için çocukları bahçeye çıkarıyor. Kız kenarda dikilip toprağı sevmediğini, söylüyor. Asistanlardan biri bir avuç toprak alıp kıza uzatıyor. Toprağın içindeki yaprak ve çerçöpleri temizlerken toprağın, doğanın yaşayan şeyleri geri dönüştürdüğünden bahsediyor. Bitkiler için besin kaynağı olduğunu, hayvanların ondan beslendiğini ve bunun bir döngü olduğunu...Küçük kız toprağa yaklaşıyor ve ona dokunuyor. Sonra köpeğinin de bazen çam iğnesi yediğini, söylüyor. Bu çocukta kalpten gelen, sinir uçlarından aktarılan gerçek bir bilgi akışı meydana geliyor. Nemli toprağı hissediyor ve anlamaya başlıyor küçük kız. İŞTE böyle böyle onlara sabırla yaklaşıp, çevrenin o ağır ve karanlık yüzüyle tanıştırmadan onların doğayı sahiplendikleri, saygı duydukları en önemlisi sevdiği bir yaşantı meydana getirmek. Ve doğanın kusursuz, zararsız bekçileri oldukları bir dünyanın hayali ne güzel şey. #ekofobiyiaşmak #doğaokuryazarlığı #doğaeğitimindekalbinyeri

Ekofobiyi AşmakDavid Sobel · Yeni İnsan Yayınevi · 2019109 okunma

·

143 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Alev