Gönderi
Spoiler içerir!!!
İnanılmaz bir kitap. İlk olarak kaldığımız yerden devam ediyoruz ve çırakların kabul töreniyle başlıyor ki burda birçok yeni karakter gördük.
Sonea ve Regin arasındaki ilişki ilk başta düşmandan sevgiliye döneceğini sanıyordum ve biraz üzüldüm çünkü ben Dannyl ve Sonea'yı shipliyordum. Ayrıca Keri'nin itirafından sonra ona da bir miktar kalbim kırıktı fakat yazar kitapta pek fazla aşka yer vermeyen bir tip olduğu belli oldu.
Regin ve Sonea arasındaki ilişki korkunçtu. Resmen kıza piskolojik şiddetten fiziksel şiddete kadar çeşitli işkenceler yaptı. Gerçekten inanmıyorum kimsenin oturup müdahale etmemesine ve çoğu zaman çocuğa hak vermeleri. Bu çocuk da kimseden tepki alamayınca iyice cesaretlenip etrafındakileri de toplayıp tacizden şiddete ve aşağılamalara kadar birçok eylemde bulundu. Rothen, Lorlen, diğer hocalar herkes farkına varıp hiçbir şey ama hiçbir şey yapmamaları inanılmazdı. Akkarin de kızın güçlenmenin yolu olarak görmesi iğrenç ötesi. Benim için kara büyü kullanması ve diğer eylemlerinin belki bir sebebi olabilir diye çok fazla önyargıyla yaklaşmadım ona fakat bu yaptığı insanlık dışı.
Akkarin'in Sonea'yı Rothen'den alması beni en çok üzen olaylardan biriydi. Gerçekten beni üzdü ama bazen Sonea'nın ona davranışı de inanılmaz kaba olduğu için biraz da rahatladım. Ama maalesef bu Rothen'i daha da kötü yaptı ve bu kitapta en sevdiğim karakterlerden biri kendisi. Bu olay sonucunda yan karaktere düşmesi beni baya üzdü ve bu kadar önemsiz bir konuma düşmesi akıl karı değil.
Dannyl maceraları beni çokça şaaşırttı ve geçmişini öğrenmiş olduk. Fakat beğenmediğim şey, neden herkesin geçmişte dışlanmış çırak olarak nitelendiriyorlar anlamadım. Evet ergenlik yaşındaki çocuklar acımasız olabilirler ama kimse de birleşip ilkokul çocukları gibi bir kişiye karşı olmaz, her zaman bu durum yaşanıyorsa bu duruma el konulması gerek. Ayrıca Dannyl'in elçilik sırasındaki olaylar biraz sıkıcı ve gereksiz uzatılmış buldum, bu bölümlerin Dannyl'i önemli biri yapmak için yazıldığını düşünüyorum ki daha sonra öğrendiğim üzere yazarın bir serisi daha var ve yıllar sonra geçen, Sonea'nın oğlu ve Dannyl maceraları anlatılıyor. Buna zemin hazırlanmış mı bilemiyorum çünkü yıllar sonra yazıldı seri ama böyle bir imaj bıraktı bende.
Gelelim kitapta ilk başta yadırgadığım sonradan çokça sevdiğim olaya. Dorian ve Sonea arasındaki ilişki. Çocuğa ilk başta baya şüpheyle yaklaştım fakat ne güzel kalbi var ya öyle. Hemen Sonea'dan hoşlanması ve yaş farklarından dolayı biraz karşıydım fakat gerçekten bu couple tuttum ve başka bir çift oluşursa yazarla bozuşuruz. Kitabın sonunda Rothen'in duygularını paylaşıyordum ve çocuğa acıyordum.
Benim anlamadığım şeyler neden Sonea herkesten bu kadar uzaklaştığında kimse şüphe etmedi, yani hiç mı farketmez kimse ya. Lorlen de bir yana baya bencilce davranıyordu, şehirdeki cinayetlere de illa kendisi inceleyecek diye kendini yırtması, yok Rothen ve Sonea'ya üzülüp (ki olanların hepsi onun suçu) yine de onları bir saniye düşünmeden silebileceğini ima etmesi iğrençti. Regin'in herkesi kıza karşı nasıl toplayabildiğini de anlamıyorum ve bu ne nefret kardeşim yaw.
Sondaki kapışma harikaydı, gerçekten inanılmazdı ve Sonea'nın savaş becereleri için hocasının çok daha önemli rollün olmasını beklerdim çünkü kızı baya düşünüp endişeleniyordu ama bu durum da tuhaftı.
Genel olarak kitabı çok sevdim ama Rothen ve Dorian'a en çok üzüldüm. Sonea'ya yapılan davranışlara köpürdüm...
·
67 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.