Yeryüzü Ayetleri - F. FERRUHZÂD /Ataerkil bakışa bir başkaldırı!
Bilmem fark ettiniz mi, nerede muhteşem bir yapıt varsa zorlu yaşam sürmüş insanların ellerinden çıkıyor.
Hayat insanları yoğurmayınca, ekmek olmuyor demek ki...
Furuğ Ferruhzad
İranlı bir şair.
Yaşadığı coğrafyada ne kadar acı varsa hepsinden biraz tatmış bir şair.
Erken bir evlilik yapmış, boşanmanın normal karşılanmadığı coğrafyada boşanmış, sırf bu yüzden oğlundan ömürlük ayrı kalmış bir şair.
Ha ömürlük dediysem sanmayın uzun bir ömür yaşamış, daha 33'ünde bu dünyadan geçip gitmiş. Öyle acılar yaşamış ki, iyi ki bu dünyadan geçmiş demek bile zor geliyor dilime.
"Benim de ölümüm gelip çatacak bir gün," der bir şiirinde. Erken gelen ölüm de mani olamaz çektiği acılara. Acılar daha erken çalmıştır çünkü kapısını. Kadın olmanın adeta yasaklandığı bir coğrafyaya kadın olarak gelmiştir. Fakat mücadelesinden vazgeçmez, şiirlere tutunur. Dizelerle verir mücadelesini. Sinema, tiyatro, resim, gazete gibi birçok konuyla ilgilenir. O dönemde bir kadın olarak bunları başarmak başlı başına büyük bir meziyettir.
"Bu hayat acıdan beslenen acıyla örülmüş bir hayattır. Ne kadar kaçmak istersen iste bir türlü peşini bırakmayan bir ağrı." (s. 17)
Bazen hayatta tutunacak dal bulamayınca kitaplara tutunurum. Furuğ da şiirlere tutunuyor kuşkusuz. Ne anlamlı tutunma yeridir tutunduğumuz şu dallar... Eseri okumadan önce yazarın hayatını okumanızı öneririm. Daha bir anlam bulur, daha bir seversiniz kalemini.
"Gidiyorum; yorgun, solgun, ağlamaklı." (s. 31)
Gitmiş; yorgun, solgun, ağlamaklı.
Gideceğiz; yorgun, solgun, ağlamaklı.
Kimi mücadeleler insanı güçlü kılar kimileri tüketir gücünü. Belki de öldürmeyen acılar güçlendirmiyor, aksine tüketiyordur bizi. O şiirlere tutunarak hayatta kalmış, biz de onun şiirlerine tutunarak hayatta kalmayı deneyelim. Ne dersiniz?
"Güzelliği avuçlarımın arasına aldım, acıydı."
Acı, şiirlerine de dize dize işlemiş.
Ayrılığın acısı,
Yalnızlığın acısı,
Anlaşılmamanın acısı,
Ölümün acısı,
Huzursuzluğun acısı...
Erkek egemen bir toplumda kadın olmanın, geleneğin egemen olduğu bir toplumda çağdaş olmanın acısını yaşıyor en çok. Çağdaş ama bir o kadar çağdışı. Yaşadığı coğrafyanın dışında. Verdiği mücadele onu öteki olmaya itse de o mücadelesine devam ediyor.
Yer yer aklıma 
Khaled Hosseini'nin 
Bin Muhteşem Güneş kitabı geldi. Zor gerçekten bazı coğrafyalarda kadın olmak. Yaşamak değil de yaşamaya çalışmak adeta...
"Nereye sığınacaksın
bu karanlık gecede?" (s. 47)
O şiirlere sığınmış,
Biz kitaplara sığınacağız.
Zor zamanlar olacak, aklımıza onun hayatı gelecek ve pes etmeden devam edeceğiz. Dalımız kırılacak, tutunduğumuz yerden devam diyeceğiz.
Sığınağınız kitaplar olsun!
Sevgiyle, huzurla...
·
4,096 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.