Kitabı bitirdikten sonra bir daha felsefe, din, sevgi vs metafizik üzerine herhangi bir fikir ya da savunma ileri sürmemeye karar verdim. Çünkü uzun zamandır, böyle konularda hiçbir fikrin sabit olmadığını ve alınan yeni bilgilerle daima değiştiğini farkediyordum kendimde. Bu kitapla da böyle keskin bir karar aldım. Tartışmaya dahi girmek istemiyorum, çünkü bugün savunduğum fikirlere yarın utanarak bakabilirim.
Sokratesin savunmasında en beğendiğim nokta tezatları hemen farkedip değerlendirmesidir. Mesela birisi bana laf söylediğinde o an cevap veremeyip daha sonra aklına müthiş fikirler gelenlerdenim, o anki heyecan sağlıklı düşünmemi değil, komple düşünmemi bloke ediyor ve tek kelime edemiyorum. Başkasına haksızlık yapıldığında ise daha iyi ve hızlı tepki vere biliyorum. İnsan doğasının bu zayıf noktası Sokrates'te hiç yok, tabii ki bu kendisinin bilgeliğinden kaynaklanıyor. Ve bu beni sadece şaşırtmadı, bir kez daha ona hayranlığımı arttırdı. İnsan kendi savunmasını ancak bu kadar güzel ve akıllıca yapabilirdi. Umarım birgün bende Sokrates kadar olamasam da, kendi savunmamı yapa bilecek niteliğe sahip olurum.
Tekrar okur muyum? - Evet defalarca
