Evet bir zamanlar hayatı ve yaşamını sorgulamış, aynı benim gibi düşünen benzer tespitlerde bulunduğumuz biri yaşamış ve şimdi o hayatta değil. Onunla karşılaşma ihtimalinin bile olmaması ne kötü. Yaşamı sıradan gibi görünüyor ama o kesinlikle farklı biri çünkü farklı düşünüyor. Onu ilk "Ana" kitabını okuyarak tanıdım ve bu eseri çok beğendiğim romanlar arasındadır. Ve onu bu eserdeki bazı ideolojik düşüncelerden dolayı kendime biraz yakın hissetmiştim. Ekmeğimi kazanırken adlı eserinde onu anlamaya başladım. Şimdi bu eserinde de hayata olan bakışından dolayı düşüncelerime tercüman olduğunu düşündüm. Hani bazen bazı şeyler düşünürüz ve yazma konusunda iyi olmadığımız için onları kağıda dökemeyiz ya işte Gorki tam olarak benim aklımdakileri üstün yazma becerisi sayesinde o kadar güzel tasvir ve betimlemelerle kağıda yansıtmış ki hayran kalmamak elde değil. Daha önce düşünmüş olduğum şeylerin başarılı bir anlatım ile sözcüklere dönüşmüş halini okumak gerçekten okuma zevkini ikiye katlıyor. Bu eser neyle ilgili diye sorarsanız size vereceğim cevap şu 'tam anlamıyla hayatın içinden, yaşam ile ilgili.' Üstünkörü baktığınızda olaylar çok sıradan olabilir ama işte bu eser 'bir sanat eserinde önemli olan ne olduğu değil nasıl aktarıldığıdır' düşüncesinin doğruluğunu ispatlar. Gorki'nin bu eserinde yaşama dair tespitleri ve yaşamı sorgulaması aslında sanki ilerleyen sayfalardaki intihar girişimini biraz da olsa açıklıyor. Gerçi zaten Gorki intiharının asıl nedenlerini "Makar'ın hayatından bir olay" isimli hikayede anlattığını belirtiyor. Bu intihar olayını yazdığı sayfalar beni baya üzdü. Sonra hep bu tarz yazarlar ve düşünürlerin genelde yaşamlarına kendi kararıyla son vermek istediği geldi aklıma ortak yönleri vardı bu insanların. Aslında onlar gibi düşünmek zordu. Ama zaten ben hep şunu söylerim düşünen insan mutsuz olur, mutlu insan düşünmüyordur ve çevresine de duyarsızdır ama mutsuz insan öyle mi! Bunu bir kenara bırakarak şunu söylemeliyim ki Gorki çok başarılı bir yapıt bırakmış arkasında Eserin bir çok yerinde Gorki böyle bir hayat neden sürdürülür ki, neden yaşıyorum ki gibi sorular yöneltiyor kendine. Romana başlamadan önce açıkçası otobiyografi şeklinde bilimsel bir dille gittiği üniversiteler ve burada yaşadığı olayları anlatacağını beklerken romanı bitirdikten sonra kafama balyozla vurulmuş gibi bir düşünce dank etti. Aslında bu romanı okumadan önce kuzenimle aramızda geçen konuşmada kuzenim Gorki ile aynı şeyden bahsetmişti hatta ben de "ekmeğimi kazanırken" romanını örnek göstermiştim ama aslında bu kitabı örnek vermeliymişim. Kuzenim şunu demişti: "Evet üniversite, hayatı anlamak, tecrübe edinmek ve bir yerlere ulaşmak için bir yoldur ama tek yol değildir. Çalıştığın işte de sen bir çok şey öğrenirsin deneyimlersin ve bir çok insan tanırsın. Bu kişilerin çoğu sana iyi ya da kötü birşeyler katar." Bu nedenle Gorki'nin eserine 'Benim üniversitelerim' ismini vermesi benim için çok manidar. Çünkü eserinde çalıştığı işlerden bu işlerde tanıdığı insanlardan ve o insanların düşüncelerine etkisinden bahsetmiş. Kitaplara olan ilgisini 'ekmeğimi kazanırken' isimli eserde anlattığı gemideki bir işçi sayesinde kazanıyor. Sonra Derankov'un dükkanına gelen öğrenciler ve Romas sayesinde birçok kitaba ve bilgiye erişme şansı yakalıyor. Bunun gibi birçok örnek verilebilir. Ve kitaptan vardığım bir diğer çıkarım bana Genç Werther'ın şu sözlerini hatırlatıyor: "Dünya her yerde aynı iş ve güç karşılığında para ve sevinç elde ediyorsun" Yani her yerde aynı dedim kendi kendime: geçim derdi. Hayatı sorguluyor olsan bile beslenmek ve barınmak, yani yaşamak için, para için gücünü ve zamanını veriyorsun. "Yaşamak" için aslında yaşayamıyorsun. Bir bakıyorsun sonra ardına tüm bunlar niye, ne için çalışmışım o kadar? Elinde ne bir mutluluk ne de yılların kalmış hepsi bir hiç..

Benim ÜniversitelerimMaksim Gorki · Kum Saati Yayıncılık · 20028,9bin okunma

·

74 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.