Bu Jack LONDON'dan okuduğum belki 10. kitap. Hani kalemini bilirim diyebileceğim bir yazar. Kırk yıl düşünsem Demir Ökçe'nin böyle bir kitap olduğunu düşünmezdim herhalde. Tamam şimdi düşününce olabilir diyorum tabii. Arkadaşım Bir Kuzey Macerası'nı aldım nasıl dedi, bence en güzel kitabı, ince ama çok çok anlamlı ve de her yıl okuduğum kitaplar listesindedir dedim. Peki Martin EDEN? Onu da severim. Bir kez okudum yalnız. O yüzden yeterince bağlılığım yok ona. Tabii ki çok beğenmiştim. O başka mevzu. Kızıl Veba yine yakın zamanda okuyup çok sevdiğim bir bilim-kurgu oldu. Sonuçta açtık baktık ki ben Demir Ökçe'yi okumamışmışım. Şaşırdık mı? Hayır. Çünkü benim okuma listemin nasıl oluştuğunu daha hiç bir oluşum çözemedi. Bu kitap listeye bu şekilde eklenecekmiş. Kader. Jack LONDON'ı çok severdim ama bu kitapla hayranlığım kat kat arttı. Sonunda "izm" olan işlerden çok anladığım söylenemez belki ama yine de kötü bir dünya gördüm mü tanırım. Haksızlığa uğrayan insanları zaten nerede olsa tanırım. O kısmı açıklamasak da olur. Distopya denemeyecek kadar gerçek bir kitap bu. Sadece yazıldığı dönemi düşünürsek, şu zamana bu kadar ışık tutması, bir anlamda kehanetlerinin doğru çıkması bile onu distopya olmaktan çıkarır bence. Gepgerçek yapar. Tabi ben yine onca ideoloji onca izm arasında bir şey fark ettim ki çok yaralayıcı. Üzücü. İnsanı böyle koca dünyada acımasız bir gerçekle yüzyüze getiren cinsten. Acı. İnandığı şey ne olursa olsun tek bir gerçeği var aslında herkesin: Var olmak. Ama öyle bir varlık ki sen gittikten sonra bile seni yaşatacak. Sen varken seni senle yaşayacak . Sen gidince de burada olduğu gibi, canı pahasına baş koyduğuna baş koyacak; can verdiğin yolda can verecek ve belki de sonunda her şeye tertemiz bir iyi ki dedirtecek. Demir Ökçe ne mi anlatıyor? Demir Ökçe ona buna ne anlattı bilmiyorum, herkes bir şeyler anlamıştır tabii kendince ama ben Demir Ökçe'den çok acı bir gerçek öğrendim. Ben gerçekten yarım yamalak şeyleri sevmiyorum: Ya hep ya hiç. İki "sevmiş" insan dünyadan ayrılırken birbirine şunu diyebilmeli, "Bu kez kaybettik, sevgilim," dedi, "bu kez, ama sonsuza kadar kaybetmedik. Bundan çok şey öğrendik."

Demir ÖkçeJack London · İş Bankası Kültür Yayınları · 201914,8bin okunma

·

139 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Seren