"Evet". Beni rahatsız eden düşünceleri bir kenara itip na dokundum. İşin doğrusu on sürekli dokunuyor, gerçekten burada olduğuna emin olmak olmak istiyordum. Sanırım o da aynısını yapıyordu. Ama başından beri hep dokunmasını seven bir tipti ve bu özelliğine bayılıyordum. Daha fazlasını istiyordum. Sadece Deamon'la yapabileceğim bir şekilde, kendimi onda kaybetmek için müthiş bir istek duyuyordum.
Parmağımın ucunu alt dudağımda gezdirdim. Çenesinde bir adale seyirdi, gözleri parladı. Kalbin küçük bir parende attı. Deamon o güzel gözlerini kapadı, yüzü gerildi. Elimi geri, çekmeye başladım.
Bileğime yapıştı "Yapma."
"Özür dilerim sadece .. "gerisini getiremedim nasıl bir açıklama yapacağımdan emin değildim çünkü. Yüzünde çarpık bir gülümseme belirdi. "Ben maşa çıkabilirim. Ya sen?"
"Ben de". Pek değil diye itiraf ettim kendi kendime. Onun üstüne atlamak istiyordum. Onu istiyordum.. Fakat içinde bulunduğumuz durumda böyle muzır eğlenceler yakışık almazdı ve teşhirciliğe de soyunmak istemiyordum. O yüzden yapabileceğim en iyi şeyi yapıp parmaklarımı parmaklarına doladım. "Burada olduğuna hem seviniyorum hem de seviniyorum diye kendime kızıyorum ".
"Kızma" Gözlerini açtı, göz bebekleri pırlantalar misali parlıyordu.
"Hem başka bir yerde olamak istemiyorum ki ben."
Sayfa 141Kitabı okudu
··
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.