Beni yaşamaya tahrik et!
Çünkü yaşamaya dair acımsı bir tat büyüyor ağzımda.
Döşümde şehirlerin işleyen çarkına çomak sokan kargaşa saatleri.
Kopuk hikayelerden yüreğim kendi çarpıntısı koparmakta.
Kimse inanmıyor cumartesinin yemyeşil gözleri olduğuna.
Annelerin semt pazarların kokusundan yaratıldığına da!
Bak kundaklanıyor yeniden hüznüm.
Senin gözlerin o uzak şehirlerin ışıkları gibi kımıl kımıl...