Ishiguro'nun Günden Kalanlar'dan sonra okuduğum romanının çatısı çocukken ebeveynini kaybetmiş bir dedektifin üç paralel hikayesi üzerine kurulu. Dedektif Christopher Banks'in evlatlığı olan Jennifer'la hikayesi, sevdiği kadın olan Sarah'la hikayesi ve anne babasıyla hikayesi. Ama merkezde anne ve babasıyla hikayesi var. Çocukken kaybettiği anne ve babasını arayışı Christopher'ın bir bir baba ve sevgili olarak yapması gerekenlerin önüne set çeker. Öyle ki Sarah'la yaptıkları kaçma planı anne ve babasını bulma ihtimali tezahür edince kaybolur. Aslında onun yaptığı bir tercihten çok kaderin omuzlarına yüklediği görevdir. Hayatını yaşamak yerine kaybettiği ebeveynini bulmak onun için bir varoluş meselesidir öyle ya onlar kaybolduktan sonra dedektif olmuştur. Dolayısıyla bu arayışın sevgilisinin ve evlatlığının önüne geçmesi gayet doğaldır. Romanın sonunda annesini Hong Kong'da bir bakımevinde bulur ama artık çok geçtir. Annesi hiçbir şey hatırlamaya ak kadar hasta ve ölüme yakındır, sevgilisi Sarah yıllar önce başkasıyla evlenmiş ve ölmüştür, evlatlığı Jennifer ise ilk gençliğini geride bırakmış, bir kırıklığının yarasını taşıyan bir kadındır.
Öksüzlüğümüz gönüllü olarak değil zorunlu olarak yaşanan bir hayatın romanıdır.
