İlksöz: Ünlü olunca her şey değerlenir. . Kitap, başlıktan da anlaşılacağı gibi iki alt bölüme sahip. Elebaşılar Llosa'nın gençlik yıllarında, 17-20 yaş arasında yazdığı 6 öykü içeriyor. Bu bölümdeki Düello öyküsü, bir Fransız dergisinin açtığı Peru Öyküleri yarışmasında birinci oluyor, ödül olarak da genç Llosa 15 günlük Paris seyahati kazanıyor. Hergeleler ise biraz daha olgunluk zamanlarında, 28-29 yaşında yazdığı bir öykü. Zaten ilk bölümden hemen farklılaşıyor okurken. Bir öyküden çok romansı bir havası var. İlk bölümde öyküler genelde aynı tarz ve konuda dönüyor, gençlik, çete, çekişme vb. Kurgusal olarak da çok benzerlikler var. Bazen aynı şeyi mi okuyorum dedim. Bu bölümde birazcık Bir Pazar Günü farklılaşıyor diğerlerinden benim açımdan. Bir de belirttiğim gibi Hergeleler de açık ara iyi diğerlerine göre. Ama ilk 6 öyküyü okumadan direkt Hergeleler'i okusaydım yine de beğenir miydim bilemiyorum. Sözün kısası Llosa'nın da önsözde belirttiği gibi yazar olma hevesindeki bir gencin yazdıkları bu öyküler. Hani böyle "Llosa'nın ayak sesleri" falan hiç değil sanki. Sadece meraklısına önereceğim. Yazmadan geçemeyeceğim, kitap Ölmeden Önce Okunması Gereken 1001 Kitap arasında. Bu tip listeleri pek sevmesem de, insanın her alanda kendi zevkini farkedip ona göre listeler yapması gerektiğine inansam da, ben de elimden geldiğince okuyorum bu listedeki kitapları. Demek istediğim şu uzatmayayım, bu kitap nasıl bu listeye girmiş anlamadım açıkçası. Hani dediğim gibi Llosa'nın ayak sesleri olsa kabulüm ama Llosa bile sadece "yırtıp attıklarımdan geriye kalan hoş gençlik anıları" diyor bu öyküler için. Gerçi Orhan Pamuk'un Kara Kitap'ı varken Kar'ı listeye dahil edenlere ne anlatıyorum ki ben. Hele hele Yaşar Kemal orada İnce Memed ile koca bir dağ gibi dururken bunu görmeyenlere nefesimi boşa tükettiğimi farkettim şu an. Llosa'yı severim de kitaba çok mu yüklendim, bilemedim. Sonuçta şu anki duygularım. Belki Kentler ve Köpekler sonrası kıymete biner bilemem. Kitapla. Sağlıcakla. Sonsöz: insan bütün zamanını çalışarak, kafayı çekerek ya da şamata ederek geçiriyor, her Allahın günü aynı şey, sonra birdenbire ihtiyarlıyor ve ölüyor, ne boktan iş değil mi?

Elebaşılar - HergelelerMario Vargas Llosa · Can Yayınları · 2010114 okunma

·

227 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.