Bugünden bakıldığında Kızıl Ejder'de rastlanan her yöntem klişe gelebilir ama aslında bugün yazılan çoğu polisiye romanda kullanılan yöntemlerin atası sayılacak denemelerin ana kaynağıdır Kızıl Ejder ve birçok açıdan klasik polisiye ile modern polisiye arasında kurulan köprüdür. Tabii ki ardılı olan Kuzuların Sessizliği'nin derin ve daha popüler etkisiyle birlikte. Her şeyden önce bir seri katili yakalamak için başka bir katilden yardım almak fikrinin özgünlüğüyle bile çok ayrı bir yerde duruyor roman. Polisiye edebiyat ve sinema dünyasına yamyam doktor Hannibal Lecter'ı kazandıran Kızıl Ejder'de Thomas Harris, onu bir sahnede bizzat, iki farklı sahnede ise mektuplarıyla kullanıyor. Hikayenin ön planında Lecter yok ama Lecter, dedektif Will Graham (insan) ve seri katil Dolarhyde (şeytan) arasında bir tanrı gibi ve kötülüğün evrenindeki her ikonik tanrı gibi o da insanını şeytanla sınıyor. Kızıl Ejder'in bir başka farkı baş dedektif karakterin katilin kötücüllüğünü ödünç alarak cinayetleri çözmesinde kendini gösteriyor. Suç mahallerine yaptığı gezilerde bizzat katilin kendisi gibi düşünüp hareket ederek onun beyninin içine girmeye çalışan Graham bir açıdan kötüyü anlayabilmek için iyi olmanın yetersizliğini kavrayan bir dışavurumu da tetiklemiş oluyor. Bu noktada polisiye okurunun da "katil kim" romanlarında (Kızıl Ejder bir katil kim romanı olmasa da) katili tahmin etmeye çalışırken ister istemez onun gibi düşünmeye çalışması ve okurluk süreci boyunca katilin yerine geçmesini amaçlayan sinsi bir katılımın varlığını da hatırlatıyor. Kızıl Ejder'e kadar yazılmış çoğu polisiye gerilimde seri katil genelde salt kötü bir profil şeklinde çizilirken bu romanda Dolarhyde'ın geçmişine de uzunca değinerek suçun kökenleri hakkında da ciddi bir irdeleme yapılıyor. Thomas Harris, Dolarhyde'ı bir karikatür olmaktan çıkartıp Freudsal bir insan prototipine dönüştürüyor. 2000'li yılların polisiye roman yazarlarının karakterleri yeniden karikatür tiplere dönüştürmesi ne büyük aptallık oysa. Hitchcock bir filmin çekiciliğinin büyük oranda kötü karakterin işlenmesine bağlı olduğunu söylediğinde çok haklıydı. Kızıl Ejder bize bir değil iki karakter sunuyor. Lecter daha geride, Dolarhyde daha önde. Kuzuların Sessizliği ise tam tersini yapacak ve üstelik Lecter hala parmaklıklar ardında olduğu halde. Daha irkiltici ve daha çekici bir zekayla. Üstelik bu kez iyilerin safında henüz bir öğrenci-polis zorlu bir davayı almışken.

Kızıl EjderThomas Harris · Nemesis Kitap · 2014877 okunma

··

650 views

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Muhammed Tiryaki