Ben beni çok seven, önemseyen biri olsam bana Tolstoy okumayı yasaklarım. Beni çok seven biriysem de beni kısıtlamaya kalkmam. Akla zarar. Bunlar, ben olan benin problemleri. Geçelim. Tolstoy'un gerçek hayatta hissettiklerini yazdığına inanıyorum. Bu hisler kurmaca olamaz ve yine bu hisleri birinden görüp duyup da yazmış olamaz. Zihnin verimliliği filan tamam ama düşünce gücünün de sınırı var. Var yani, bizim var. Duygular ne kadar soyut olursa olsun insana dokunabilirlik hissini yaşatabildiği sürece somutlaşır. İşte ben Tolstoy okuduğumda böyle hissediyorum. Anlattığı, yazdığı şeylerin gerçekten yaşadığını, yaşandığını anlıyorum. Fırsatını bulursam anlatmaya çalışıyorum hislerimi, azıcık bile anlayacağına inandığım biri olunca. Ama o kadar zorlanıyorum ki. Ben eşsiz değilim doğru. Ama kesinlikle nadirim. Neden tüm kitaplarda bunu hissetmiyorum? Neden sadece Tolstoy'un yazdıklarında? Çünkü Tolstoy'un da nadir olduğuna inanıyorum. Ama bu durup dururken karar verdiğim bir şey değil. Bana hissettiriyor. Doğru hissettiriyor. Bu o kadar güzel bir şey ki anlatmam yine çok zor. Hayatta sadece kendi kendime düşündüğümü sandığım şeyleri söylüyor bana. Tam olarak bunu demek istemiştim dedirtiyor. Bunun benim için ne kadar önemli olduğu... Paha biçilmez. Aile Mutluluğu. Yalancı İlişkiler. Hazin Bir Evliliğin Romanı. Farklı çevirilerde isimleri kitabın. Bir bakalım. Evlilik benim hakkında istesem de konuşamayacağım kadar uzak bir olay. Ne desem birilerinin mahreminden olacak. Bana ait değil. Kim olduğu hiç önemli değil. Kendime ait olmayan hiç bir şey paylaşmak istemiyorum öyle ya da böyle,ama şu kadarını söyleyebilirim bence: Karşılıklı bir şey. Bazen alışveriş. Bazen . Bilmiyorum kafamda bir şeyler bile canlanmıyor ki bence bu çok normal. İnsan inanmadığı bir şey hakkında konuşmalı mı ondan da emin değilim. Ben sevgiye inanıyorum. Adı ne olursa olsun benim gerçeğim bu. Ve insan benim gibiyse, eğer karşısındaki insana sevgiyi öğretmeye kadar vardırıyorsa işi zorlanır. Sevgi öğretilebilir bir şey değil çünkü. Belki biraz. Ama biraz işte. Bazı insanların ne dengi vardır bu hayatta ne rengi. En iyisi bunu kabullenmek. Güzel kitap...

Aile MutluluğuLev Tolstoy · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20204,303 okunma

·

135 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.