6. YENİ ÇOCUK
6. YENİ ÇOCUK
Hani bir gün mahallede maç olur. Alt sokak ile bizim sokağın maçı olur. Bu maç bizim için çok önemlidir. Yenersek bir hafta konuşulacaktır. Namımız yürüyecektir. Sokağımızda o zamanlar çok araba geçmezdi. Şimdilerde söylemiyor. Kaldırımda insanlardan çok arabalar yürüyüş yapıyor. Park ediyor.
Sokağın kaldırımları bizi ve alt sokağın tribünleri seyirci ile doldurmuştu. Yani bizim çocukluk arkadaşlarımız tezahürat yapıyordu. Herkesin ağzında "sizi yine bunlar yener" nağmeleri. Sokağımıza o zamanlar yeni bir çocuk taşınmıştı. Çok iyi oynuyor musun diye sorduğumuzda, parmağıyla iyi oynuyor işareti yapıyordu. O zamana kadar ilk defa gördük nasıl oynadığını.
Sıkı bir maç oynamaya başlarken hemen ilk golü yedik. Bir sıfır öne geçtiler. Sokağımıza ilk defa taşınan ipe dizer gibi çalımlarını yaparak kaleciyi ters köşeye yatırarak ilk golümüz attık. Çocukluk arkadaşlarım sahaya inerek bizlere sarılıyordu. Bağrışmalarımız sokağı inletiyordu. Evin pencerelerinden kimin alkışları duyuluğ, kiminin terlikleri havada uçuşuyor. "Susun be, hep sizimi dinleyeceğiz," diyen dedeler, neneler, beyler ile bayanlar söyleniyordu.
Neyse ilk yarı bitti. İkinci yarı çok çekişmeli gidiyordu. Üzerimize üzerime geliyorlardı. Kalecimiz yine panter kesildi. Kızmaya başlıyorlardı. Tam bize baskı yaptıklarında topu kaptırarak, defanstan orta sahaya kadar top geldi. Yeni çocuk topu bana direk yolladı. Uzun koşudan sonra topu tutmamla kaleci ile karşı karşıya kaldım. Kalecinin soluna vurur gibi yaptıktan sonra kaleci benim soluma doğru yattı. Herkesin ne seyrettiğini düşününce heyecanlandım. Biraz bekledikten sonra sağ tarafa boş kaleye topu yuvarladım. O an o sahne çok yavaşladı. Kaleci uzandığı köşeden kalkalarak benim sağ tarafım olan köşeye uzansada geç kalmıştı. Top kaleyi çoktan geçmişti. Gol olmuştu. O an omuzlardaydım. Sevinçten çığlıklar atıyordum. Kollarımı iki yana doğru açtım.
Gözlerim onu arıyordu. O beni seyretmiş miydi? Golümü görmüşmüydü. Çok mutlu olmuştum. Evet, gözlerim onu görüyordu. Oda sevinip, alkışlıyordu. Bu sevda beni havalarda taşıdığını sanıyordum.
Neyse ki o gün alt sokağı iki bir yenmiştik. Çocukluk işte. Bir hafta her yerde konuşuldu. Alt sokağın babaları bile taktik vermelerine rağmen biz galip gelmiştik. Yeni çocuk bir riskti oynatmamız. Hayat risk almak değil midir?
Gidenlerin ve kalanların hikayesi…!
youtu.be/gl98RdvXp58
·
53 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.