Gönderi
İlkokula başladığımızdan okul hayatımız bitene kadar Atatürk’ün birçok özelliği anlatılır bizlere. Küçükken cesaretini, kahramanlığını, liderliğini sürekli duyduğunuz bu insanın, yaş aldıkça temelini attığı toplum düzeni içerisinde birçok noktada ileri görüşlülüğünü daha açık ve net şekilde görürsünüz. Beyaz Zambaklar Ülkesinde adlı kitabı yıllar önce okuduğunda hayran kalıp, hayran kalmamak işten bile değil, okul müfredatında okutulması gerek diyerek kitabı öne çıkarmıştır. O zamanlar okutuldu mu bilemiyorum elbette ama şu anda okutulmaması bile büyük kayıp.
Kitabı okuyanların bildiği üzere bataklıklar diyarı Finlandiya’nın yükselişini konu alır. Kitap o kadar güzel işlenmiş ki kişi, eğer yeni bir toplum düzeni inşa edecek olsam öncü kitabım bunu yapardım demeden kendini alamıyor. Kitapta başlık başlık yönetim, eğitim, ordu, din gibi temel konular üzerinde durulmuş. Uç noktalara ayrışıp yalnızca olumsuz eleştiri ve hır gür yerine toplum düzeninin sacayakları derinlemesine incelenmiş yanlışlar tespit edilmiş, ilerlemenin kapıları açılmış. En önemlisi sorunlara çözümcül yaklaşılmış. Eşleştirenler iğneyi kendine çuvaldızı başkalarına batırmış. Bir sosyolog tarafından incelense bu kadar güzel analiz edilir miydi bilemiyorum.
Fin toplumunda sorunları tespit eden, sorunlara çözüm üreten birileri var fakat bu çözümleri uygulayan bir toplumu bulmak o kadar kolay mı emin değilim. Çözümler etkili olduğu için mi ilerlemiş toplum, yoksa ilerletmek isteyen bir toplum olduğu için mi bilinmez. Kitabı okurken Türk toplumunu (kendimde içinde tabii ki) eleştirmeden onlara kızmadan ilerleyemedim. Fin toplumundan farkımız nedir bizim? Bizim aydınlarımız, bizim öncülerimiz, bizim güçlü kalemlerimiz yok mu, sorunları göremeyecek kadar kör, çözüm üretemeyecek kadar yetersiz miyiz? Cevap acımasız olacak belki ama şu anki durumumuz böyle olduğumuz yönünde. Bereketli topraklar üzerinde bu kadar tüketmeye alışmış tembel bir güruhun içinde kaybolup gidiyoruz her geçen gün. Bu kitabı okuduğunuzda sistem içindeki yanlışları daha net görebiliyorsunuz. Biz nerde hata yaptık, nasıl bu hale geldik sorularının cevaplarını burada bulabilirsiniz. Kitabın sonunda aydınlık güç ve karanlık gücün çekişmesi anlatılır. Aydınlık güç ateşini yaktıkça karanlık güç söndürür. Biri usanmadan yakar diğeri usanmadan söndürür. Bu kavganın hep devam ettiğini ne olursa olsun yakma çabasından vazgeçmememiz gerektiği, karamsar duyguların esiri olmadan umudumuzu kaybetmeden yol almamız gerektiği vurgulanır. Bataklıktan yükselen ülkeye karşın battığını bile fark edemeyen bir ülke… Biz batıyor ve sadece kemanı dinliyoruz.
Her cümlesini, her paragrafını paylaşmak istediğim bir kitap okudum. Okurken keyif aldığım, sorguladığım, aydınlandığım ve aydınlatma isteğimi uyandıran bir kitaptı. Aydınlanmak isteyen herkese önerebileceğim bir kitap.
·
105 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.