Bir süredir okumaktan bu kadar keyif aldığım bir kitap olmadı sanırım. Kitabın diline, anlatım biçimine bayıldım gerçekten. Yazarı ilk kez okudum ve üslubundan büyük keyif aldım. Diğer kitaplarını da okumak için sıraya koydum. Konusuna gelecek olursam 40 yaşına girmek üzere olan kadın kahramanımız uzun ve zorlu bir yürüyüşe çıkıyor.(Hristiyanların hac yolu olan Camino de Santiago). Hem yolculuğundan hem geçmişinden bahsederek bizi de yolculuğuna eşlik ediyor. Ve böylece neler yaşadığını neleri niçin yaptığını öğreniyor, onunla beraber kendi geçmişimizi kurcalayıp ortak noktalar bulup kitabın içine iyice gömülüyoruz. Yeni insanlar tanıyıp, her birinden yeni bir şeyler öğrenip yürümeye devam ediyoruz. Ve yürüdükçe çocukluğumuzda kalbimize atılan zehirli okların zehrini yavaş yavaş akıtıyor, hayatı anlamlı kılmak için tutunacak bir şeyler arıyoruz. Yol bitip de yürüyüş sona erdiğinde dünya bir anda bambaşka bir yer haline gelmiyor, o yine kendi ritminde dönmeye devam ederken sen fark ediyorsun yürüyüş gibi hayatın da hem meşakkatli hem keyifli olduğunu ve asıl önemli olanın hayata nerden bakman gerektiğini. Yol çok güzeldi. Yol da tanıdıklarımız da bize öğrettikleri de. Bence bu yola siz de çıkmalı bu yolu siz de yürümelisiniz. alıntı *Hayata tutunmak için inanmaya mecbur kaldığımız bütün yalanlar günü gelince açığa çıkıyor. Ve sonra biz ölmüyoruz. Daha kötü bir şey oluyor. Öğrendiklerimizle yaşamaya devam ediyoruz. *Zihin, tedbirli dost, Teyakkuzda düşman, her şeyi nasıl da sahibinin ihtiyacına göre usulca tanzim ediyor. *Galiba mühim olan birine her şeyi tüm açıklığıyla söylemek ve onun hakkında her şeyi öğrenmek değil, birbirinin zaaflarını korkularını bilip dürtmeden, yaralamadan, kanatmadan, kabullenmeyi becermek. *Ölüm ne acayip şeydi, kaygısı kapıyı çalınca, insan kurtuluşu bir ıslıkta bile arayabilirdi.

EvNermin Yıldırım · Hep Kitap · 20203,525 okunma

·

71 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Siyah Zeytin