Hüzünyürüyorgeleceğe
Ah yine Anday Beyciğimleydim..
Yine kendimi dizelerin serabına bıraktım. Onlarla beraber bir vardım bir yoktum bazen şehirler bazen rüyalar aştık ve bir atın erinçsiz ruhunda hem derin üzüntüler besleyip büyüttük hem de gözyaşlarımızla ıslattık şehirleri, uyuyacak bir yer arıyorduk, dalgındık.
Bu gece 1 K da yatalım Atım...
Anday'ın dizlerinin bir havası var insanıda kendisiyle birlikte sürükleyen... Yeni bir yaşam yeni bir düşünce var oluş. Ne yazsa şiir olurmuş gibi. Gibisi fazla. Anday ne yazsa şiir olur. Bazen hayali bir karakter oluşturup ona karşı Anday'ı Beyciğimi savunuyorum.
Dizelerinin arasında bir fırtınaya tutuluyorum. Ve her dize kendi başına bir şiir. Her şiir beni bambaşka bir duyguyla yakalıyor. Tüm duygularım içtenlikle yaslanıyor dizelere... Kelimeler beni okşuyor o an. O an kayboluyorum ben. Bu cümleleri yazarken Anday'ı dinliyorum şu an sesini duyuyorum ben aslında buralarda değilim. Ruhum ben bambaşka yerlerdeyiz şimdi. Bir gün başıma bir iş gelirse, en azından Anday'ı severdi diyin bee. Ne bilim bir yerlerde adımı birlikte görmek isterdim herhalde. Ah bunların hepsi duygusallıktan. Hep şiirden işte. Yüzüme gözüme bulaştı. Durduk yer iş açtım başıma. Kalbimde acı gezdiğim yerlerde acı... Bir hasretlik acı. Hep ileriye bakıp hep geç kalmak. Gönlüm gönlüm...
Öyle bir istiyorum ki bu zamanlar bu anlar şöyle bir kalsın. Bir yaşama telaşı var bitecek diye üzülüyorum biri bana bitmeyecek dese inandırsa inansam. Sonrada kendimi bitmez dizelerin gizinde öyle kalsam işte. Yaşamın soyluluğunu çözerim belkide.. Bu büyü benide sarar mı? Benide büyütür, gençliğimi kutsar mı? Yağmur yağsın şimdi kuşlar, orman, ibibik benim için olsunlar.