“1915 ile 1918 arasında 2 milyon Ermeni Türkler tarafından katledildi.” Öncelikle kitabın sonunda yer alan “Onlar da Hayır Dedi” kısmındaki bu söylemi kınıyorum. Ve ilk kez bir kitaba puan vermemeyi tercih ediyorum. Seride her kitabın sonunda bu kısım var. Ana hikâyeden bağımsız olarak kitabın konusu ne ise onu örnekleyen başka şahıslar veya olaylar anlatılıyor. Bu bölüm kitabın sonuna değil de başına konuluyor olsaydı yazarın tarihi bilgisini “malum” görüp okumayı muhtemelen tercih etmeyeceğim bir kitap olurdu. Mamafih tahmin edebileceğiniz gibi Türk tarihinden bir tane bile mücadele, umutsuzluğa hayır örneği verilmemiş. Normalde bunu beklemiyorum zaten, her şeyde bizden bahsedilsin, her yerden biz çıkalım demiyorum fakat kıyıdan köşeden ve pek çok ülkeden bireysel örneklere dahi yer veren yazar, Türkleri sadece yukarıdaki cümleyle ele almış. Ah, tatlı su hümanistleri, siz ve sadece belli ülkeler yahut dinlerle sınırlanmayı seven o harika iyi niyetiniz, insanlığınız… Yazarın iftirasından önceki kısmı, yani esas konuyu ve kitabı incelemem gerekirse, Nazilere karşı örgütlenen ve onurlu bir ölümü seçen Mordechaj’ı okuyoruz bu kitapta. Sonlarını bilmelerine rağmen, koca bir orduya karşı örgütleniyor gencecik çocuklar. Venedik Taciri’ndeki meşhur cümle geliyor aklıma. Gıdıklarsanız gülmez miyiz, zehirlerseniz ölmez miyiz, bize haksızlık yaparsanız öcümüzü almaz mıyız… Mordechaj da tam olarak bu düşünceyle büyüyor çocukluğundan beri. Eğer onlar bizi dövüyorsa, biz de onları dövmeliyiz; eğer onlar bizi öldürüyorsa biz de onları öldürmeliyiz diyor. Korkmuyor ve koca bir orduya karşı kat kat güçsüz kalacak silahlarıyla yine de başarıyorlar Nazileri sindirmeyi. Elbette bir süre. Sadece bir süre. Amacı hayatta kalmak değil zaten Mordechaj’ın; öldürülen, yakılan onlarca Yahudi’nin intikamını almak ve yok edebildiği kadar çok Nazi’yi yok etmek. Kitapta sık sık tekrar edildiği üzere, kendi ölümünü seçmek.* Başarılı da oluyor, umutsuzluğa hayır denme sebebi de bu aslında, sonlarını biliyorlar, asla kazanamayacaklarının farkındalar fakat yine de direniyorlar. Tüm umutsuzluklara rağmen, ölmeden önce bile “yarınlara umut kalsın, bana bir şarkı söyle,” diyebilmek umuduyla. Çeviri yine güzeldi.

Umutsuzluğa Hayır - Mordechaj AnielewiczRachel Hausfater-Douïeb · Alfa Yayınları · 202284 okunma

··

88 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Мoнa