Dokuz Taş - Bizim Köy - Geçip Giden Çocukluğum .
Siz dokuz taş oynamayı bilir misiniz? Biraz anlatayım isterseniz. İki kişi arasında oynanan oyun bir levhaya iç içe çizilen üç karenin kenar ortalarından birbirine düz bağlanarak oluşturulan çizim üzerinde, dokuzar taşla oynanan bir zeka oyunudur. Geçen gün kızıma oyuncak alırken gördüm modern halini, dijital levha üzerinde renkler yaldır yaldır,
··
169 görüntüleme
Bu aralar kitaplara ara verdim, sizden, Hakan Bey'den, Cem Bey'den, Metin Bey'den gelenleri okuyorum. :) Ne de sıcak zamanlarmış, şimdiki beton soğuğu yokmuş. Hep diyorum, küçük sayılmam artık... 90'ların bir kısmını bilinçle yaşadım, 80'leri-70'leri yaşamak hatta o zamanlarda genç bir birey olmak isterdim. Her şey daha samimi. Sımsıcak... :) Huzurla ve kıskançlık dolu bir özlemle okudum, kaleminize sağlık.
Ben ağlıyorum şu an...Nerelere gittim boş ellerimle geri geldim bir bilseniz... Içimde bir yeri derince sızlattı yazınız... Büyüklerimin olduğu o evler ne kadar da anlamlıydı. Seneden seneye gelinen izinlerde o kanatlı kapı açılıpta bahçeye girdiğimde sanki baska bir alemi keşfetmiş gibi hissederdim kendimi... Şimdi ise onlarda zamana yenik düşüp beton yığını halini aldı... Yazınızı okurken rahmetli babaannem bembeyaz tülbenti ile o kanatlı kapıdan bana bakıp el sallayışını ve geri dönüp onu son kez görüyormuşcasına sarılışımı hatırlattı...
Üzüldüm şimdi ya da ağlayalım efendim, iyi gelir.
1 sonraki yanıtı göster
Ne mutlu, Muzaffer Bey! Geçen zaman içerisinde yaşanan onca acı-tatlı hatıralara ve üstesinden gelemeyeceğini sandığı anlarda bile yıkılmadan, dimdik ve mağrur ayakta durabilene ve yüreğinin en gizli köşesinde hâlâ, geçen zamana inatla çocuk kalabilene!
Ne güzel çocukluk...Saf, tertemiz ve art niyetsiz düşünceler. Karşılıksız, koşulsuz sevgiler. Şimdi ise nereye baksam, hangi yöne dönsem bir çıkar, bir menfaat almış başını doludizgin gitmekte. Hep bir art niyet, hep bir beklenti. Oysa ki tüm çirkinliklere rağmen, yaşamak öyle güzel ki!
" Bu dünya bir devri alem. Hani kimin önce vefat edeceği bilinmez ama Allah sıralı ömür versin! Bir gün biz bu hayata veda edeceğiz ve sizin devriniz başlayacak! " derdi, rahmetli babam. Geçmişi hatırladıkça kalbimde buruk bir acı bıraksa da, inatla unutmamaya ve hatırlamaya çalışacağım. O anılar ki, aslında beni ben yapan! Var olmamı, hayata tutunmamı sağlayan!
Kaleminize ve yüreğinize sağlık. Anılarınız vasıtasıyla hatıralara dalmak! Anlatılmaz yaşanır, demekten başka ne gelir elimden. Umarım siz de, çocuklarınızla hatırladıkça burukta olsa, tebessüm etmelerini sağlayacak anılar biriktirirsiniz.
Sevgilerimle...
Ne güzel yazmışsınız yav gene gözlerim, sulu göz oldum çıktım. Babanız işi çözmüş "Allah sıralı ölüm versin" temennisi çok güzeldir gerçekten. Teşekkür ederim efendim varolun. Laf aramızda siz ne güzel yazıyorsunuz öyle, yorumlarınız okutuyor kendini.
2 sonraki yanıtı göster
Nerede yaşadığını sorduklarında sana; "dünyada değilim bir kere , değilim de" hiç çekinmeden ilk önce ve "halen içimdeki yitirmediğim çocukluğumun kalbi ve şu anki bedenimde özlem ile ümidin arasında bir yerlerde" de işte... Yüreğine sağlık...
Efendim, kimisi duyguyu sizin gibi hissedip çok kuvvetli ifade edebiliyor, teşekkür ederim.
Bu yorum görüntülenemiyor
Çok içlendim allah var. Etkilendim çok. Anlatılanlar bir yandan, anlatımın kendisi bir yandan dövüldük iyice. Anılar hele de güzel yazılmışsa, adamın ciğeri kebap olur.
Üstünüze afiyet biraz soğuk aldım. Burnumun sızlaması ondan. Erkek adamın ağlamayacağını ben de biliyorum elbette.
Muzafferciğim çok samimi, oldukça sıcak olmuş.Bu insan dimağı çok enteresan çalışıyor, okurken kendi üstkurmacasını oturtuyor üstüne ki içine giriveriyor. Hele de böyle güzelse.
Ömrüne bereket.
Anılar. Ne güzel şeylerdir anılar, buğulandırır gözleri hani, hayıflanmalar, efkârlanmalar, dalıp gitmelerin de geçemezsin önüne. Paylaştığın duygularla anıları canladırıverdin adeta. Ama gel gör ki şimdi, ne ocağı anlatabilirsin, ne yamalı çorapları,ne 80 lerin sonu 90 ların başında bir dönem tekrar moda olan tokası metal kendisi plastik sandaletleri, ne aşık kemiğinden oyunu. Ve daha neler, neler. Yaşamak daha başka bir şey galiba. Ama o günler çok daha güzeldi.
Samimi paylaşım ve canlandırdığın anılar için teşekkürler.
Bu yorum görüntülenemiyor
Bir de bana dersiniz profesyonel yazın artık diye, bu yazıdan sonra kalem tutabilir miyim acep:)))...
Ben o anlattığınız günleri yaşamadım da, ama hiç yabancı değildim okurken anlattıklarınızı okurken, sanki yanıbaşınızda hissettirdiniz .. Öyle bir içten, samimi, sıcacık...
1000kitap olarak bir dergi mi çıkarsak?? Çok güzel olur be.. aklıma geldi de..
Kaleminize sağlık efenim...
Oooo Hocam sizden bu iltifat çok mutlu etti beni. Dergi iyi fikir aslında ama çok zor bir iş olur gibi. Toplantıya çok konu birikiyor. İyi okumalar. Tekrar teşekkürler.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.