22 senelik yaşantımda geriye baktığımda bunca şeyi nasıl kaldırmışım diye düşünür dururum bazen,saatlerce.Film şeridi gibi geçer gider ve inanın bazen saatlerce izler dururum,vaktim yetmez.Evet,kabul ediyorum neden diye sorduğum çok oldu.Bir çocuğun yaşamaması gereken her şeyi yaşadım.Çok fazla yanlış var.Hayatıma mâl oldu bunlar.O film şeridini izlerken ailemi düşünürüm mesela.Annem nasıl bir evde büyüdü,biliyorum.Sevgiyi bilir miydi,bilemezdi.Yanlış bir adamı sevmişti ve tüm yanlışları sevgi bilmişti.Benim annem ihanetin yanlış bir şey olduğunu asla düşünmemişti,sevdiyse katlanmalıydı.Hem sonuçta onunla evlenmemiş miydi o halde başka kadınların önemi yoktu.Şiddet de sevgiydi,saygısızlık da.Sevgi koşullara bağlıydı,her dediğini yerine getirmekti sevgi.Pek de buralarda deşmek istemiyorum fakat ben hep böyleyim.Yazar dururum.Kalemimin mürekkebi bitmeden alırım mesela.Velhasıl kelam kader motifi illa ki işliyor çocuklara da.İhanet dönüp dolaşıp beni de buldu.Ama ben annem değilim.8 yıl savaştım.Çok yanlış bir yolda,yanlış bir insanla.Bilinçaltım tüm her şeyin yanlış olduğunu haykırıp dururdu tam 6 yaşından beri.O yüzden ben annem olmadım.Ben yenilmedim.Bir şekilde fısıldıyor size beyniniz,eğer kendinizi az da olsa geliştirdiyseniz.Sırf annem katlandığı için katlanmak zorunda olduğumu hissettiğim zamanlar,baba figürü olmasını istemem,küfür ve hakaretlerin sürekli yanlış olduğunu vurguladığım ve devam ettiği halde gitmemem,manipüle edilmem, küçük düşürülmem,yalanlar söylenilmesi ve daha birçoğuyla baş ettiğim günler..Ölüme sürüklemişti beni.Dönüm noktamdı.Nefes alamayışlarım,haklıyken haksız konuma düşüp sabahlara kadar atak geçirmelerim,derimi parçalamalarım..Yurttayken kızların nöbetleşe uyumasını asla unutmayacağım,çünkü ataklarım geldiğinde uyanamıyordum ve nefessiz kalıyordum.Nasıl zor bir çırpınıştı o..Bakın bir insan kariyerinize,hayatınıza,dostlarınıza kadar her şeye mâl olabiliyor.O istediğim psikolog unvanını hiç alamadım.O istediği şeye sahip olup hayatını kurabilirken ben maalesef manipülasyonlarıyla uğraştığım bir masada kalemiyle dertleşiyor,çalışamıyordum.Kendime neler yapmışım haberim olmadan,bazen bu beni çok üzüyor..Ben ailemi seçememiştim,böyle lanet bir aileden geliyoruz biz işte.Ama o bile isteye kötü olmayı seçmişti.Hayatın ona bahşetmediği her şeyi kemiklerimi kırarak aldı benden.Ama Tanrıya güveniyorum,hayat onu yerden yere sürükleyene dek durmayacak.Bu beni tatmin eder mi sanmam ama istediğim şekilde bir gün hesaplaşacağız.Tek minnet duyduğum şey bugünkü Hilal'i elleriyle büyüttü,insan hasmını yetiştirirmiş.En iyi arkadaşımın ezeli düşmanıyım..Daha fazla yazarsam benden korkunç şeyler duyabilirsiniz,kinim adına.Hayattan istediğimi alacağım ben,o güne dek bekleyeceğim.O korkunç suratlarına haykıracağım herkesin.Üzüldüğüm için yazmıyorum, demiştim yazmak huydur bende.Ben yazmazsam eğer ölebilirim.Pıtır pıtır bir şeyler yazar sürekli,der benim için ailem.Şarkılarım ve yazılarım olmazsa ölürüm,bilirler bunu.Beni hiç dinlenilmeyenler çok iyi anlar.6 yaşından beri günlük yazıyorum.Bir derdim olduğu zaman oraya buraya notlar yazarım,ses kayıtları yaparım ve onları bir gün birilerinin bulacağı şekilde muhafaza ederim.Günlüklerim de hep göz önündedir de kimse okumaya cesaret edemez.Bir kere annem okumuştu ve hastaneye kaldırmıştık.Herkes suçunu biliyorsa demek."Biz bu çocuğa bunları nasıl yaptık" farkındalığını kaldıramamaktan geliyor bunlar,yüzleşmek istemediklerinden kapağına bile dokunmazlar.Sonra mesela çevrem o kadar kalabalıktır ki her telden insan vardır,ama bu yalnızlık geçmiyor ki.Benim içim eksik.Bakın mutsuz olduğumu söylemedim, mutluyum çünkü.Ama içime yer etmiş bir hüzün de yok değil.Yarımım.Yarım kalan her şey tamamlanmaya mahkûmdur da eh be babacım nasıl tamamlayacaksın? O hep bir köşede duran, eğlenen,eğlendiren eleman benim de içimi bir de bana sorun.Kendini güldüremeyen palyaço desen belki uydurursun üzerime.Herkes evine çekildiğinde başlıyor bizim macera.Sabaha kadar tavan seansı.Yani diyorsun ki şu kapı pencereyi bir kırayım,deli gibi bağırayım,ıı ıhh olmuyor işte öyle.Deli misin yahu,noluyo diyecekler.En azından deliye serbest her şey,biz depresyonu gülerek yaşayanlardanız ha bu arada depresyon her zaman hüzün vadetmez.Kimse benim bir an dahi üzülebildiğime inanmıyor,biliyor musunuz 'hadi canım sen de' tepkisi yükleniyor arka planda çevremden.O yüzden garipseyecekler,noluyor bu çocuğa diye.Eski sevgilim kişisine sorsanız ağlar hiç susmaz der de benim ailem ağladığımı bilmez,yani görseler dumura uğrarlar o derece.Çünkü gömdük adamı,bir damla akmadı.Ondan sonra gamsız oldu duygusallıktan geberen Hilal.Ha bir de doğum tarihimle karşılaşınca musalla da aldım hediyemi,oturdum köşeme.Tabii şimdi ne diyor bu diyeceksiniz de her detayı da vermeye gerek duymuyorum,işinize gelirse.Benim bilmem büyük bir azap zaten.Sonra mesela..neyse sonra anlatırım,meselalarım da hiç bitmiyor annem demişti, aklıma geldi de hevesim kaçtı.Öpüyorum travmalarınızdan...
04.07
HİLAL🪶
·
311 views
Okurken iç sesim kelimelerine karıştı.. hep yazman umuduyla :)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.