Gönderi
merhabalar! bugün Voltaire'in Cahil Filozof kitabını okudum. Benim felsefe anlayışımdan oldukça farklıydı. fakat elbette farklı bakış açıları görmek iyi geldi. kızdığım, şaşırdığım yerler oldu.
herhangi bir kitabı okumaya başlamadan önce yazarını tanımamız gerektiği için yine öncelikle voltaire'den bahsetmek istiyorum. Fransız yazar Voltaire, (ya da gerçek ismiyle François Marie Arouet) oldukça iyi eğitimler almış biridir. çevresine karşı sürekli eleştirel bakan Voltaire, kendi döneminde çekinmeden düşüncelerini söylemesiyle tanınmış, hatta tepkiler toplamıştır. babasının istediğini yapmayıp kendi yolunu çizmesi ve ne istediğini bilmesi onun bu yoldaki ilk adımı olmuştur ve yazmaya başlamıştır. yazdıkları, söyledikleri ile çektiği tepkiler sonucu İngiltere'ye sürgün edilmesine varacak vâkâları dâhi olmuştur. İngiltere'nin o dönemelerde yaşattığı özgür havası ve edebiyatı onu etkilemiştir. edebiyatta Shakespeare'i örnek almış birçok oyun yazmıştır. Gittiği yerlerde kraliyette gördüğü yanlışları dile getirmesi, dini görüşünün insanlardan ayrı olması, eğitime, siyasete, hukuka karışması her zaman onun başına iş açmıştır.
Yazarımızın aksiyon dolu bir hayatı olmuş ve düşünceleri yüzünden hep farklı görülmüş. Fakat bunu bir kenara koyarak kitabını okuyabilmek yararımıza olacaktır. Çünkü karşıt fikirleri okumadan aslında sizin de fikriniz oluşmayacaktır. Kendisinin bir de Safdil kitabı var bende, Candide en çok okumayı istediğim, en ünlü kitabı; henüz okuyamadım. Direkt Fransızca olarak okumayı düşünüyorum.
Cahil Filozof kitabına gelecek olursak: Voltaire'in çoğu yerde neden yargılandığını anlayabiliyorum: Voltaire'in yaşadığı çevre ve zaman genel olarak Katolik insanlardan oluştuğu için yazdıklarını "dine aykırılık" olarak algılayıp direkt Voltaire'i dışlama girişiminde bulunmuşlardır. Voltaire'in çoğu yazdığı şeye şaşırdım denebilir. Düşünüyor, güzel düşünüyor, güzel cümleleri var. Ama anlamamakta ısrar ettiği o denli şeyler var ki şaşırıyorum. Üstelik bu kitabı görmüş geçirmiş, bir sürü şey yazmış bir insan olarak 72 yaşında yayımlamış. Fakat yine de fikirlerinde bir çocuksuluk, bir kendini kandırma ve çıkmaz yaratma durumu gördüm. Eleştirmek bana düşmez, edebi yönden cümleleri sâhiden güzeldi. Özellikle Voltaire ile benim de hayat görüşüm çok farklı olduğu için tutup onun felsefî görüşünü yargılamak bana düşmüyor. İnançsız her insanda olan mutsuzluk ve karamsarlık havasını tekrar edip duruyor sözlerinde. Descartes'ı oldukça fazla eleştirmesine rağmen bazı konularda onu anlamamak için direnmiş. Başka taraflardan anlamak isteyip yorulmuş biraz. Felsefe muhabbeti yapmaya doyamam fakat Voltaire'in felsefesini beğenmediğimi söyleyebilirim. Fransız kültürüyle iç içe biri olarak kendisini oldukça fazla tanıyorum ve başka insanlara, bakış açılarına, dinlere yaptığı eleştirilerin saygı çerçevesini aştığını düşünüyorum. Bunun için kendi değerini düşürüyor Voltaire. Yoksa kaleminde bir sıkıntı bulunmamakta...
Cahil Filozof diye kendisinden bahsediyor kitapta. Kitap, "ben kimim" sorusuyla başlayıp hayvanlardan, evrene, siyasete kadar uzanan kısa fakat etkili paragraflarla dolu. Kitabın tamamı da 60 sayfa olmasına rağmen dikkatli ve yavaş bir şekilde okunması, sindirilmesi gerektiğini düşünüyorum. Diğer filozoflar ve sistemlerle dalga geçtiği kadar kendiyle de dalga geçiyor Voltaire. Belki de fikriniz güzel olmasa da dünya üzerinde kendinizi vâr etmeniz bu şekilde oluyordur, kim bilir! :)
Bence fikrinize uysa da uymasa da (ki benim görüşlerimle fazlasıyla zıttı) okunması gereken bir kitap. Okuyanlar varsa tartışmaya beklerim...
"Uçsuz bucaksız bir evrenin ortasında, tek bir noktaya sıkışıp kalmışken, değil kral olmak, etrafımı saran her şeyin kölesi olan ben, kendimi aramakla işe başlıyorum."
·
78 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.