Gönderi

Mektup
Sessizlik bu almış sokakları, bu uyuşuk rüzgâr iniveren bir ölü yapraklar arasına, bir yükselen yabancı bayraklara ta renk renk... içim içime sığmıyor: tek bir sözcükle belki söylemeden sana yine kapanmadan gök başka bir güne, belki gevşeklik sancımız en aşağılık... Yaşam yok bu korkunç boğuk atışında yüreğin, acımak yok , yalnız bir kan oyunu , ölümün çiçeklendiği. Tatlı ceylanım benim usumdasın hâlâ yalım yalım ıtır çiçeği kurşunların deştiği bir duvar üstünde. Canlıları bundan böyle ölüm avutur mu aşk için ölüm bile?
·
288 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.