Bir dünya daha biter...
Günlerdir bu incelemeyi yazmak için dört gözle bekliyordum ama aynı zamanda da bitmesin diye yavaş yavaş okumaya çalışıyordum. Çünkü öyle bir roman ki sanki biterse bu duygular, o an hissettiğiniz şeyler bitecek sanıyorsunuz. Halbuki hiçte öyle olmuyor. Şu an içimde hala o duygular ve o an hissettiğim şeyler mevcut.
Gülseren Budayıcıoğlu Hanım ile tanışmayı o kadar çok isterdim ki, ona yüzlerce kez böyle bir kitabı yazdığı için teşekkürlerimi sunmak isterdim. Benim psikiyatriye ilgim, Psikiyatri Hemşireliği dersini alırken başladı aslında. Kendimi bu alana o kadar yakın hissettim ki. Bu tür hastalıkları anlamaya çalışmak istiyorum sürekli, onlara yardım etmek, kimse onları anlamasa bile ben buradayım seni anlayabiliyorumu hissettirmeye çalışmak. Ben belki bir doktor değilim ama hemşire olarak bunu klinikte yapmakta çok büyük bir istek benim için ya da olurda bir gün üniversitede bu dersi anlatmaya başlarsam işte o zaman okuduğum bu romanınızdan da bahsetmek.
İlk defa bir psikiyatrik roman okumaya karar verir vermez ise aklıma bu roman geldi. Hemen aldım. Hayranlık içerisinde okumaya başladım ve okudukça İnşaAllah daha fazla insanın bu kadar doğal bir şekilde, bu kadar profesyonel olarak yazılmış bu romanı okuyarak, bu hastalıklar hakkında daha çok bilgi sahibi olması için dua ettim. Çünkü inanın bizim insanlarımızın birçoğu bu hastalıklara farklı gözlerle bakıyorlar. Evet kabul ediyorum bilmedikleri için belki de. Bu roman sayesinde aslında her insanın bu tür hastalıklar ile hayatının herhangi bir evresinde karşı karşıya kalabileceğini fark etmesinin sağlandığını düşünüyorum.
Gülseren Budayıcıoğlu Hanım amacına ulaştı bence. Ellerinize, yüreğinize, kaleminize sağlık!
Okumayan gerçekten çok şey kaybeder. Bu klasik bir söz olabilir belki ama bu roman için öyle değil. Çünkü bu romanda hayat var, hayatın içinden parçalar, anlamlar var. Birbirimizi anlamaya çalışmamızı sağlayan etmenler var. Aslında kimsenin hayatının toz pembe olmadığı, insanların neler ile başa çıkmaya çalıştığını görmemizi sağlayan koca yürekli bir kadının romanı var.
Bu romanı okuyan her kişinin artık bu tür hastalıklara bir daha aynı gözler ile bakamayacağını düşünüyorum ve bu çok güzel bir şey. İyi ki bizimle sizin için bu kadar özel olan birikiminizi paylaştınız Gülseren Budayıcıoğlu Hanım.
İyi ki bu romanı okumuşum.
Siz değerli roman okurları, benden size naçizane bir tavsiye, bu romanı okumaktan korkmayın, zorlansanız bile okuyun, çevrenizdeki insanlara bahsedin. İnanın bana pişman olmayacaksınız. Hepinize sevgiler, bol kitaplı günler diliyorum.
Yepyeni dünyalarda görüşmek üzere, sağlıcakla kalın...
·
853 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.