Tahayyülümde çocuksu ve şefkatli Wennayı canlandırdım. Ne kadar güzel ve saf küçük insanların muhayilemde çok yeri olduğunu söyleyebilirim. İnsan gerçektende belkide okuyanlarda aynı hissiyatı yaşamışlardır, diye düşünüyorum. O insanlarla vakit geçirmek onlar gibi koşmak, gülmek çiçekleri birbirimize atmak ve çiçeklerden halka ve türlü türlü icat yapmak ne mutlu birşey olurdu. Elailer=Karanlık=Morlok=korku Morlok=ateş=kaçınma Şu birkaç kelimeyi okuyan insan anlar daha okumamış insan için vereceğim en güzel şey duygudur o da kendimin. Esasına bakarsanız şimdi daha yazacağım duygularımı, bende bıraktığı etkisini. Gerçektende insan o masum minyon insanların arasında olmak istemez mi? O saf duygular çocuksu merhamet ve şefkatler neerrde... Onlar ile aynı yerde yaşamak istedim. Inanirmisiniz onlar ile şuanki dijitalist ve telefona bağlı insanları birbirlerinden mukayese ettim. Ve sonuç minyon insanlar daha hoşuma gitti Bu dijitalist çağ (genel olarak) yer altında yaşayan morloklardır onlar gibidir. Çünkü hayatı yaşamaktan ışıktan gözleri kamaşıyor. (Çünkü yer altında) o yüzden ki bu dijital çağı mukayese etsek, etsek morloklarla mukayese edebiliriz... Kalın sağlıcakla....

Zaman MakinesiH. G. Wells · İndigo Kitap · 201829bin okunma

·

37 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kadir Emre Kıratoğlu