Ölüm bazen bir kurtuluş bazen yegane tek gerçek bazen acıların son bulması bazen sevdiklerine veda… Yeryüzünde ölümü her insan farklı bir şekilde özümseyebilir. Ancak ölüm her zaman dünyanın en önemli gerçeği olarak var olacak. İnsanoğluna verilen en güzel nimet unutmaktır belki de ölümü düşününce. Eser Tolstoy’un harika üslubu ve tahkiye etme gücünün bir ürünü. Eserde insanoğlunun ölümü algılayış biçiminden, dost, eş, akraba vb. kişilerin ölecek kişiye karşı bakış açısından çok etkileyici bir şekilde bahsedilmiştir. İvan ilyiç önemli bir memurdur. Çeşitli görevlerde bulunmuş en üst mertebede memurluk yapmıştır.(Sorgu yargıcı) Eşi Praskovya Fedorovna ve çocukları ile mutlu bir yaşam sürmeye çalışmış iyi yürekli bir insandır. Ancak yaşadığı süre boyunca her şeyi olması gerektiği gibi yaptığını düşünen İvan İlyiç asıl gerçeği ölüme yaklaşınca fark eder. Dostlarının, eşinin ve çocuklarının riyakarlıkları karşısında gerçekle yüzleşir. Mutlu yaşadığını sanmıştır. Ya da olması gerektiği gibi yaşadığını düşünmüştür. Ancak insanların, o hastalandıktan sonra ona karşı gösterdiği tavırlar ve yaşadığı acılar ona gerçeği bir tokat gibi patlatmıştır. Artık dostları, ailesi her şey ona yapmacık gelir. Tek gerçek vardır o da ölüm. Ölüme yaklaştığı süre boyunca bir iç hesaplaşma yaşar. Onu anlayan ona acıyan tek kişi uşak Gerasim’dir. İnsanın en yakınlarının onu anlamaması ona acımaması İvan İlyiç’e ölümden de acıdır. Mahkemedeki dostları onun ölümünden sonra elde edecekleri terfileri düşünmüşlerdir onun ölümüne üzülen kişi çok azdır. İnsanların gerçek yüzünü ölüm döşeğinde görmüştür aslında. Hayatı gerçekten gerektiği gibi mutlu yaşamak lazım. Geç olmadan huzurla… Eser okuduğum eserler arasında özel bir yere sahip olacak.

İvan İlyiç'in ÖlümüLev Tolstoy · Can Yayınları · 202145,3bin okunma

·

71 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mehmet Şimşek