İçim pişmanlıklarla doluydu. Yolum dönüşsüzdü. Bu yolculuğun uzun olacağını biliyordum. İnebileceğim duraklarda kararsızdım. Kararsızlığım yaşamımı, yapacaklarımı ertelettiriyordu. Zaman bana iyi bir öğretmendi ama ben derslerimde başarısızdım.
Evrenin dibi var mıydı? Ben neredeydim? Üstümden geçen otuz iki yılın ağırlığını hafifletecek kim vardı? a geçmişimi sorgulamanın, sonra da kendime yaptırınlar uygulamanın zamanı mı gelmişti yoksa?
Çok yorgundum.
Sayfa 79
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.