Hiç bu kadar loş olur mu
bir insan.
O ki ruhumun
bu dünyadaki yegâne temsili.
O nefesim.
O başarim.
O geleceğim ve şimdim.
En çetin şartlarda ona sığındım.
Ona kızdım, yine ondan teselli aldım.
O benim okuduğum en güzel kitap.
Hiç bitmesin diye
yavaş yavaş okuyorum onu.
Onu tanımak benim için
kendimi tanımaktan önemli.
O benim en sevdiğim yemek.
Duyduğum en güzel şarkı.
Sırf sıkılmayayım diye
ara ara dinliyorum.
Hemen bitmesin diye biraz ilerleyince
başa sarıyorum hatıralarımı.
Onun ve benim hatıralarım.
Yalnız sanıyorum bu anlar,
bu anılar
yalnız benim için kıymetli.
Yalnız ben
yeniden hatırlamayı göze alıyorum.
Oysa ki sen benden cesursundur.
Tugay YILDIZ
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.