"Olayların ve eşyanın bir arkası var. Bütün mana hemen elimizin altında, ama az ileride. Küçük bir gayretle bakmaya ve görmeye başlamak ve devam etmekle, insanın yüksek değerlere olan tabii eğilimini harekete geçirmek mümkün.
Mü’mini anlatan ayetlerden biri şöyle:
“Onlar yerlere ve göklere bakarak nice hikmetleri düşünürler.”
Yerler ve gökler bütün insanların gözlerinin önünde. Ama onlardaki hikmetleri düşünmek, görmek, mü’minlere has bir olgu.
...
Tımarhaneye yeni düşen bir deli, binayı dolaşırken bodrumda bir koridor
keşfetmiş. Bakmış ki onbeş-yirmi deli bir kapının önünde kuyruk olmuşlar,
kapıdaki bir delikten içeriye bakıyorlar. Bu da kuyruğa girmiş. Sıra kendisine gelince deliğe gözünü uydurup bakmış ama bir şey görememiş. Dikkatle bakmış yine bir şey görememiş. Daha da bakacakmış ama arkadakiler acele etmesini söylemişler. Böylece yerinden ayrılıp tekrar kuyruğa girmiş. Ve bu böylece akşama kadar devam etmiş. Velâkin her defasında bir şey görememiş.
Ertesi gün ve ertesi gün yine aynı şey sürüp gitmiş. Delilerin her biri deliğin önünde sadece birkaç saniye kalabiliyor, hiç biri yeteri kadar bakamıyormuş.
Zira bodrumdaki koridoru ve “deliğe bakma” olayını keşfedenlerin sayısı artıyor ve kuyruk büyük bir izdihama dönüşüyormuş. Bizimki bir ay kadar sonra yine kuyrukta sırasını beklerken önündeki deliye demiş ki:
-Yahu, tam bir aydır burada kuyruğa giriyorum. Her gün beş altı kere de sıra gelmesine rağmen hiç bir şey göremedim.
-Ho hooo, demiş beriki, biz bir yıldır bakıyoruz da bir şey göremedik.
Anlatılan deliler, gözlerinin kalkan perdeleriyle şiddetlenen
görmelerini, karanlıktan başka bir şey göstermeyen bir deliğin önünde
sakinleştirmeye çalışmaktan başka bir şey yapmıyorlar..."
·
668 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.