Yokluğun ile varlığın bende bir artık
Seni kendimde bir kelime ile tanımlıyorum:
Sen bende bir “HİÇ"sin artık.
Bir kelime yetiyor; değil bir satırlık.
Bir zamanlar bir kördüğüm kadar zordun
Keşke bu kadar basitleşmeseydin
Sen şimdi ucuz bir kalabalık
Ben paha biçilmez bir yalnızlık
Sana dair anılarıma reset attım
Kısa hafızasıyla yarışamaz hafızamla; balık
Hatıralarımız hatırlanamaz kadar anlık.
Yokluğun ile varlığın bende bir artık
“SEVMEK" bende bir mazi
Olmaz artık gelecekte sana dair onun bende eylemi.
Yüreğim ölüme satılık
Ruhum, bir daha yaşanmayacak yaşanmışlara kiralık.
Bana kalpsiz, duygusuz derler
Diye diye beni delirtirler
Bir sorsalar bilmeyenler;
Nedir diye, bu sebep ve nedenler?
Cevabımdır:
Sevmekten yana cehaletin,
Ruhunu sarmış sevgisizlik illetin,
Ve bendeki büyük zilletin.
Kendi karanlığında boğul artık,
Çünkü sen aydınlık bir yüreği çiğnedin.
Yokluğun ile varlığın bende bir artık
Sen bende her şeyken
Ben sende neden hiçtim?
Bir zamanlar aşkın şarabını çok içtim.
Aklım bir karış havadaydı, ayıldım artık.
İlk işim; sana “Hiç”liği biçtim.
Çünkü ben yaşadıkça
Aklım ve izanımla piştim.
Yanlış olan senden geçtim,
Doğru olan sensizliği seçtim.
Kalabalıklarını çek benden,
Yalnızlıklarım değerli senden.
Sana değersizliği biçtim...
ERDAL ÖZAYDIN
24.10.2022