Yolun Başı - A. LİDAR (Bir bavula kaç acı sığar?)
Severek okuduğum bir yazardı Ali Lidar. Kendisini tanıdıktan, samimiyetine şahit olduktan sonra daha da bir bağlandım kalemine. Karakteri de üslubu kadar samimi...
"Yani şimdi
bütün bu olmayışların
ben miyim kabahatlisi?" (s. 43)
Sık sık sorduğum olur bu soruyu kendime.
Bazen bir şeyi çok istersin ama olmaz. Başka şey istersin o da olmaz. Truman Show'daki gibi hissedersin, sanki tüm evren senin istediğin şey olmasın diye el ele vermiş ve birlikte hareket ediyordur. Ve bazen de kenara çekilir sorarsın, tüm hepsinin kabahati bende mi, diye... Bizde yok demiyorum, bizde de var. Ama hepsinin kabahatlisi biz miyiz?
Buram buram samimiyet kokan bir şiir kitabı. Şairi bizden biri. Bizim gibi yaşamış, bizim çektiğimiz acıları çekmiş ve bizim gibi devam ediyor hayatına. Yaşayan yazarları okumayı, onlardan yeni kitaplar gelmesini beklemeyi ve mümkün mertebede onlarla eserleri hakkında konuşmayı seviyorum. 
Ali Lidar da onlardan biri. Benden çok önce mezun olmuş olsa da aynı lisenin mezunu, aynı toprakların havasını koklamış iki insanız. Okudukça fark ediyorum ki kimi acılarımız da aynı.
"Kendimden başka herkese tahammül ediyorum bazen." (s. 22)
Ah, ben de dediğinizi duyar gibiyim.
Bir kendimize tahammül edemiyoruz. Belki de kendimize karşı öyle bir sorumluluğumuz, yükümüz olmadığı içindir. Başkalarına büyük oranda tahammül etmek zorundayız. Zira insan sosyal bir varlık. Yaşamını devam ettirmek için belli mertebelere gelmiş ve orayı kaybetmemek için tahammül eşiğini yükseltmek zorunda kalmış bir varlık. Öyle ya da böyle etmek zorundayız, seve seve etmezsek, mecburen...
Usulca fısıldadım:
“Abi, çok yalnızım be!” (s. 44)
İnsan sosyal bir varlık demiştim. Sosyal olan bedeni belki de. Yalnız ruhumuz kalabalıklar arasında. Kaybedenler Kulübü'nde Brit diyordu yanlış hatırlamıyorsam: "Allah belamı versin, yalnızlıktan kusucam."
Kalabalık ile yalnızlık arasında ters orantı var zannımca. Nerede çokluk, orada daha çok yalnızlık.
Çok da uzatmak istemiyorum.
Akıp giden, sizi de yanında alıp götüren bir şiir kitabı.
Beğeneceğinizi düşünerek Ali Lidar'ın bu kitabının kapağını kapatırken başka bir kitabının kapağını açıyorum.
Hoşça bakın zatınıza.
··
1 artı 1'leme
·4.508 görüntüleme
Yazarın birçok kitabı tavsiyemdir.
“isyan etmiyorum hâşâ
lâkin yaş kırka dayandı
sebeb-i ziyaretimi anlayamadım bir türlü neyse, şükür ki bitecek er ya da geç
bu yaşamak hastalığı…”(Sf29)
Ali Lidar kesinlikle bizden biri. Onu okumayı seviyorum. Çünkü bazen babama rastlıyorum bazen erkek kardeşime sıkça da kendime. O benim susup içime attıklarımı fırlatıp atıyor mertçe. Birçok alıntıyla okurlara onu tanıtmaya çabaladığım bir kitaptı. Ben de tavsiye ediyorum. Emeğinize sağlık yine keyifle okuduğum bir incelemeydi. 🍂
Katkınız için teşekkür ederim. Hemfikirim. Sanki her dizesi bizden biri...
1 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.