Yasemin Sakallıoğlu'nu severim. Kendisine gülerim de. Ancak sinema filmi fiyaskosundan sonra kitabıyla ilgili düşüncelerimin iyi olduğunu söyleyemem.
Ön yargılarıma rağmen bir şans vermek istediğim ve elimden bırakamadığım, kah güldüğüm kah hüzünlendiğim bir kitap oldu.
En başta kendi hikayesini anlatıyor zannettim ama karakter giderek başka birine evrildi. Ne kadarı gerçek ne kadarı kurmaca bilemiyoruz tabii. Ancak kalemini, yazı dilini, duyguları ifade ediş şeklini çok beğendim. Oldukça akıcıydı da herhangi bir tıkanıklık hissetmedim. Elimden bırakamadan bitirdim. Uzun zaman sonra kitabın derinliklerinde boğulmadan bir okuma keyfi yaşadım. Kafa dinlerken de okumayı bırakmak istemeyenlere tavsiye edebilirim.
