ON BUYRUK 2-Herhangi Bir Canlıya Benzer Put Yapmayacaksın
Birinci buyruk tapınmamızın hedefiyle ilgiliyse ikincisi de tapınmamızın tavrıyla ilgilidir. Birincisinde Tanrı, yalnızca Kendisine tapınmamızı buyuruyor. İkincisinde ise tapınmamızın içtenlikle, ruhta yapılması gerektiğini bildiriyor. Öyle ki, " Tanrı ruhtur, O'na tapınanlar da ruhta ve gerçekte tapınmalıdırlar" (Yuhanna 4:24)
Hiçbir zaman kendi ellerimizle taştan topraktan iğrenç bir put yapmamış olabiliriz. Ama fikrimizde Tanrı için ne gibi korkunç hayaller besliyoruz. Kutsal Kitap'ın tanıttığı Tanrı'ya mı inanıyoruz, yoksa O'nu kutsallık ve adalet açısından kendi düzeyimize mi indirdik, kendi yaptığımız bir kutuya mı sığdırdık? Ayrıca bu buyruk, tapınmada bütün dış biçimlerin kullanılmasını yasaklamıyorsa da içte gerçek tapınma ruhu olmadıkça dış gösterişin hiçbir yararı olmadığını belirtiyor. Camiye, kiliseye, havraya gitmiş olabiliriz, ama gerçek anlamda Tanrı'ya tapındık mı? Bir sürü dua okumuş olabiliriz, ama gerçek anlamda Tanrı'yla ilişki kurduk mu? Kutsal Kitap'ı okumuş olabiliriz, ama Tanrı'nın kutsal sözleriyle bize konuşmasına, yapmak istediği büyük değişimi bizim yüreğimizde gerçekleştirmesine izin verdik mi? Yüreğimiz, Tanrı'dan uzaksa, O'na dudakla yaklaşmanın hiç mi hiç yararı yoktur. Bunu yapmak, ikiyüzlülükten başka bir şey değildir.
"Rab diyor ki, “Bu halk bana yaklaşıp Ağızlarıyla, dudaklarıyla beni sayar, Ama yürekleri benden uzak. Benden korkmaları da İnsanlardan öğrendikleri buyrukların sonucudur."
(Yeşaya 29:13)
"İsa onları şöyle yanıtladı: “Yeşaya'nın siz ikiyüzlülerle ilgili peygamberlik sözü ne kadar yerindedir! Yazmış olduğu gibi,
‘Bu halk, dudaklarıyla beni sayar, Ama yürekleri benden uzak."
(Markos 7:6)
Sayfa 99 - Haberci Basın YayınKitabı okudu
·
50 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.