Aforizma Fransızca kökenli bir sözcük Türk Dil Kurumunun tabiriyle: özdeyiş. Özlü, çarpıcı, aykırı söz olarak da tanımlanır. Eser Mark Twain'in aforizmalarından meydana geliyor. Buradaki "aykırı söz"e oldukça dikkat çekmek gerek çünkü eserin içeriğinde gerek dine gerek politikacılara karşı oldukça eleştirel ifadeler yer alıyor. Cümlelerin ifade edildiği dönem düşünüldüğünde oldukça cesur bir kalem olduğu göz ardı edilemez. Hepiniz öyle ya da böyle tanırsınız Mark Twain'i. Ben

Tom Sawyer’ın Maceraları'ndan tanırım mesela. Oldukça severek okurdum. Birçoğunuz

İnsan Nedir? isimli eserden tanır. Uygulamada da yazarın en çok okunan eseri o olmuş. Burada da yazarın aforizmaları bir araya getirilmiş. Sözler kısadan uzuna doğru ilerliyor. Sıkıcı olmayan, birçok sözün uzun süre düşündürdüğü bir eser. Yer yer katılacak yer yer karşı çıkacak ama sıkılmadan okuyacaksınız diye tahmin ediyor. Ve hatta bol bol alıntılayarak... "Bir erkeğin güvenilir olduğu tek an, yalancının teki olduğunu söylediği andır." (s. 29) Üzerinde en çok konuştuğumuz, tartıştığımız cümle buydu belki de okuma sürecimde. Kimimiz katılırken kimimiz bunun cinsiyet değil şahsiyet meselesi olduğunu ifade ettik. Öyle ya da böyle her insanda biraz yalan var ama kuşkusuz bazıları için bu sanat durumuna gelmiş. "İyi kitaplar okumayan birinin, okuma bilmeyenlere karşı üstünlüğü yoktur." (s. 28) Sanırım çağın en büyük sorunlarından biri de bu. Öyle bir dönemde yaşıyoruz ki okurdan çok yazar, okurdan çok kitap var. Nitelikli ve niteliksiz eserleri ayırt etmek ve zaten kısa olan insan ömrüne nitelikli eserleri sığdırmak gerekiyor. Bu konuda en büyük katkıyı bu uygulamadan alıyorum. Gerek fikrine güvendiğim inceleme yazarlarının görüşleri gerek alıntılar gerekse puanlamalar büyük oranda yol gösterici oluyor. Yanıldığımı hissettiğim durumda da hiç çekinmeden yarım bırakıyorum. Ne diyor

Mina Urgan: Başladığım kitabı, kötü de olsa bitirmek huyundan Fethi Naci'nin bir sözü sayesinde kurtuldum. "Karpuzu kestin. Baktın ki kabak. Gene de zorla yiyecek misin o karpuzu?" "Hayat kısa. Kuralları yık. Çabucak bağışla. Yavaşça öpüş. Delice âşık ol. Kahkahalara boğul. Ve yüzünü güldüren hiçbir şeyden asla pişmanlık duyma." (s. 49) Kimi sözler hayat değiştirecek niteliktedir. Ben de okuduktan sonra bir nevi yaş felsefesi haline getirmek istedim bu sözü. Hayat çok kısa yaşamamak için, pişmanlıklar için. Ne diyordu bir halk türküsünde: Kaleden haleye şahin uçurdum, ah ile vah ile ömrüm geçirdim. "Her yeni güne hayatının en güzel günü olması için şans ver." (s. 35) O gün bugün olsun mu? Yarın olmasın lütfen... Yarının yarını var. Ve hatta belki yarın bile yok. Geç kalmayalım. Hayat ertelemeye gelmez.