İffet Hanım
Deliksiz uykusunun bir yerinde başka bir aleme geçti İffet Hanım ve yine elinde tüylü kalemi olan o kadını gördü, harıl harıl yazıyordu. İffet Hanım “ne yazıyorsun kızım?” diye sorduğunda Gökşin “sesleri“ dedi. “En çok sesi yazmak lazım neneciğim. Kafamda susturamadığım sesler var. Hayatı boyunca susmuş, savunmamış, anlatamamış bir kadının sesi.”
“Nenemin mirası, bir bahar ayında, bir deniz kenarında yaz diyen senin sesin.“ dedi İffet Hanım’a.
İyi ki yazılmış, iyi ki de okuma şansım olmuş İffet Hanım’ın hikayesini. Gözümden yaşlar akıp gitse de çoğu satırlarda, ömrünün çoğununu “takvimden mutlu bir yaprak daha düştü“ diyerek yaşayan bir kadınla tanışacaksınız eserimizde.
1900’lü yıllarda dünyaya gelmişti İffet, dünyanın savaş ve yıkımlarla çalkantıda olduğu zamanlarda. Anne ve babasını hiç tanımadığı yaşlarda kaybetmiş, Osmanlı askeri olan abisi kol kanat gerip Darülfünun-ı Şahane de eğitim almasını sağlamıştı. Doğum hekimi olarak mezun olduğunda ise Anadolu’nun dört bir yanına tayini çıkabilirdi ki abisi bunu istemediği için İzmir’de asker arkadaşı öğretmen Fuat ile evlenmesini uygun görmüştü. Abisi istemediği bir yere tayini çıkar diye düşünmüş ve iffet’i çalışabilmesi için istemedeği bir evliliğe mecbur bırakmıştı.
1920 li ve 1980 li yıllar arasında gidip gelen İffet Hanım’ın hayatına tanık oluyor ve o yılları düşündüğümüzde çağının çok ötesinde bir kadının; sürgünler, tacizler, dışlamalar ve linçler arasında iki kızıyla mücadele hikayesini tüm duyguları hissederek okuyoruz. Bazen bir takvim yaprağıyla, bazen bir sandığın açılması, bir söz ya da bir kuzine sobasıyla geçmiş hatıralarına yolculuk ediyoruz İffet Hanım ile birlikte.
Ve İffet Hanım, 20 Ekim 1984 Cumartesi günü “vuslata erme zamanı“ diyerek sevdikleri başucundayken hayata gözlerini sessizce yuman kadının hikayesi.
Syf: 224 
Gökçe Şingin 
İffet Hanım
·
122 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.