·
122 görüntüleme
"Dünya hayatına bir uyku, bir rüya gözüyle yaklaşan kadim söylemleri değerlendirdiğimizde, hayat da bir üst gerçekliğe göre rüyadır ve rüyaların dilini çözmek için tabire ihtiyaç duyulduğu gibi, yaşanan hadiselerin de tabiri, tevili ve tefsiri olmalıdır." s. 50
"Hikmet Efendi'ye göre, bir hayvanı okşayıp sevdiğimiz gün, aynı cins bir hayvan yolumuza çıkıp bize sevgi gösterisinde bulunursa, bu, onun kendi türü adına bir teşekkürüdür."
Öznel sayılabilecek - o yüzden yorum yapmadığım- böyle pek çok yorum vardı ama bu içlerinden en sevimlisi geldi
"Hayatımızın bir bizim yaşadığımız versiyonu, bir de ilahi tecelli tarafından bizim için ideal noktada seçilen versiyonu vardır. Daha açıkçası, bir kendi çizdiğimiz yol, bir de bizim için belirlenmiş ideal yol vardır. Bu ideal yol, ayan-ı sabitemizin yoludur; ilahi örgüdeki ideal ve bilkuvve (potansiyel) yazgımızdır. Ayan-ı sabitemize ve ideal yazgımıza ne kadar yaklaşırsak, bu ahenk ve uyum sahneleri o nispette açığa çıkar. İdeal yazgımızdan ne kadsr uzaklaşır ve ayan-ı sabitemizle aramızdaki mesafe ne kadar açılırsa, bu uyum sahneleri o kadar azalır; artık kendimizle ve ayan-ı sabitemizle uyumsuz hale gelmeye başlarız.
Lüzumu olan işlerle meşgul olan, maneviyatını güçlendiren, Allah'ın net olarak emrettiği ve açık şekilde yasakladığı şeylerle en dış çerçevesini çizen insanın -ideal yazısına yaklaşmaya başladığı için- yaşadığı uyum ve tevafukların sahneleri artacaktır. İnsan hata, eksik ve günahlardan tam arınarak, tam bir ihlasla Rabb'ine yönelik bir yaşama adım attığında, belki de her gün onlarca kez böyle özel işaretlere denk gelecektir.
Marifet tevafuklar meydana getirmek değil, insanın kendi üzerinden cereyan eden tevafuklu yazgıyı günah ve haramlarla bozmamasıdır. Bu konuya kimsenin maharetini, zekasını ve planlarını karıştırmasına gerek yoktur. Esas olan, baştanbaşa tevafuklu yazılmış yazgımızı tahrip etmemektir. Tevafuk, yapılan bir şey değil zaten var olan bir şeydir. "Kulumu sevince de (adeta) Ben onun gören gözü, işiten kulağı, tutan eli olurum..." (Buhari, Rikak, 38)hadis-i kutsisi çerçevesinden bakacak olursak, bu uyumlu ve tevafuklu yaşamın sırrı Allah'ın koyduğu kuralları yaşamaktan, ilahi yasaklardan çekinmekten, daha saf ve arınmış bir hayat kurgulamaktan geçer."
"Her günün, her zaman diliminin kendine özel bir karakteri vardır. Sabah, kahvaltı masasında yaşanan bir olay, evden çıkarken rastladığımız bir manzara, otobüse bindiğimizde başımıza gelen bir farklılık bize günün paradigmasının ne olduğunu fısıldar. Günün sloganını, günün kendisi söyler. Sufi, ibnü'l vakttir, yani vaktin çocuğudur, derler. İbnü'l-vakti ola ola ebu'l vakt olunur, diye eklerler. Vaktin çocuğu olmayı başarabilen kimse, gün gelir vaktin babası da olur ve onuj tarafından belirlenmek yerine onu belirlemeye başlar. İlahi tecelliler bakımından günün kendisine dönük paradigmasını keşfederek bu paradigmanın kendisini etkilemesine, değiştirmesine izin verenler, zamanı geldiğinde günü değiştirmeye, onu şekillendirmeye de başlarlar. "
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.