Mısralarını okurken her türlü duygu ve his kapılarını okuruna açan bir şair Can Yücel. Mizah, öfke, alay, isyan ve özlem ise şiirlerinin başlıca duygu karakterleri diyebiliriz. İçinde yaşadığı heyecanı okuduğu şiirlerin ses tonundan bile kolaylıkla anlayacağımız şair, o heyecan ve düşünceden türettiği kendine özgü bir imge kazandırmış edebiyata. Siyasal bilincini zorlanmadan hissettiğimiz şiirlerinde eleştirel bir dünya görüşü de hakim. Aynı zaman somut sözcüklere soyut ve zamandışı bir anlam yüklemesi ile kelimeleri özgür kılmış. Can Yücelin şiirlerindeki sözcük dağarcığının azımsanmayacak bir kısmını oluşturan siyasi ve seksüel dili, hakkında birçok defa "komünistlik" ve "müstehcenlik" eleştiri ve suçlamalarını beraberinde getirir. Ki bu konuda naçizane yorumum, bu eleştiriler hiç de haksız yere değildir. Zaten şair "Ben şiiri ciddiye almıyorum, yeter ki o beni ciddiye alsın." diyerek bu tercihinin ceremesini göze almıştır. Elbette ki şair bütün yaşantısını, hatıralarını, serzeniş veya isyanlarını dilediği duygu ve düşüncelerle dile getirmelidir. Ancak bazı şiirleri var ki; nasıl kaleme alınmış, nasıl yayınlanmış ve okurla bu kelimelerin karşı karşıya getirilmesine nasıl müsaade edilmiş dedirtecek türden. Bu durum şiirde nezih bir hava arayan, şiir okurken edebi lezzete ulaşmak isteyenler için yer yer hoşnutsuzluk yaratmış. Açıkçası benim açımdan da şiirde bir estetik olmalı, belli bir biçim ve içerikten oluşan bir bütünlük oluşmalıdır. Esere bahsettiğim eleştiri dışında baktığımızda, dörtlükleri, doğaçlamaları ile daima özgürlüğü anımsatan bir havası var. "Mehmet Akif Üzre" ve "Fikret'ten Tevkif" şiirlerini ayrı bir keyifle okudum. Ancak en anlam dolu mısraları benim için şu oldu; "Sessizlikten yaratmışsa evreni yaradan, Seslerden sessizlik yaratmaktır yaratıcılık."

Güle Güle – Seslerin SessizliğiCan Yücel · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2022991 okunma

·

39 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

üdebakitap