Öncelikle yazar hakkında kısaca bilgi vermek istiyorum. Yazar Protestan bir aileye sahiptir. Bir süre yaşamını ateist olarak sürdürmüştür. Daha sonra 25 yaşlarında dünya dinlerini araştırmaya başlamıştır, bu süreçte Afrikalı Müslümanlar vesilesiyle Cezayirli şeyh Ahmed el-Alavi ile tanışıp onun Sufi yaşamından etkilenerek Müslüman olmaya karar vermiştir. Müslüman olduğunu ilan ettikten sonra Ebubekir Sıraceddin adını almıştır. Yazarın İslami kitaplar haricinde iyi bir şair olduğunu ve iki tane şiir kitabı olduğunu da öğrenmiş bulundum.
Kitâp modern çağda sönmek üzere olan manevi değerlerimizin ateşini körükleyerek, kaybedilmiş olan dengeyi yeniden sağlamak ve yeniden kazanmak için ikna amacı güden bir adım olarak kabul edilebilir.
Yazar, modern insanın varlığını sorgulama noktasını kaybedecek kadar idraksiz oluşuna dikkat çekmektedir. Yakın zamandaki atalarımızın kendilerinin, "yukarıdan aşağıya geldiklerini" bilirlerdi. Lakin, modern insanın kendisinin "aşağıdan yukarıya yükseldiğini" düşünme ve gururlanma konusunda eşi olmadığını belirtmektedir. Yani bana kalırsa Alimin mütavazılığına karşı cahilin cesareti!..
Aslında modern insanın en büyük sorunu kaybedileni yeniden kazanmaya niyetli olmak yerine, kaybeden insanın hiçbir şey kaybetmediğine ve hemen hemen insanlığın hiçten gelip bugünün eskiden olduğundan daha iyi olduğuna dair kör inanmışlığıdır. İlerlemenin durup gerilemenin başladığı bir nokta diyebiliriz.
Kitâp dünyevi düşüncenin merkezini oluşturan inceliklerin, modern çağda manevi niteliklerin önüne geçmesini anlatmaktadır. Modern çağda kalpleri katılaşarak körleşen modern insanın, günümüzdeki manevi sorunları çağın özelliği olarak algılamasındaki absürtlüğe bir tür ahir zaman tasviri olarak yazılmış güzel bir eser.
