Paris Rüyası
Bu sabah, fani gözlerin asla görmediği korkunç manzaranın canlı ve uzak imgesi beni hâlâ büyülüyor.
Rüya mucizelerle doluydu! Tek bir kaprisle sürmüştüm bu manzaradan düzensiz bitkiyi, ve dehamın gururlu ressamı olan ben, tablomda tadını çıkarıyordum, madenin, mermerin ve suyun sarhoş edici monotonluğunu. Mat ya da koyu renkli altının üzerine düşen, çeşmelerle ve şelalelerle dolu sonsuz bir saraydı, kemerlerin ve merdivenlerin Babil'i. Kristal perdeler gibi ağır çağlayanlar, göz kamaştırıcı madeni duvarlara asılıydı. Ağaçlar değil, fakat sıra sıra sütunlar, uyuklayan su birikintilerini çevreleyen, kocaman dere tanrıçalarının kadınlar gibi birbirlerine baktığı. Pembe ve yeşil rıhtımlar arasında, milyonlarca fersah boyunca, mavi sular yayılıyordu evrenin hudutlarına varana dek. Tuhaf taşlar vardı, büyülü dalgalar; ne yansıtırlarsa yansıtsınlar, göz kamaştıran aynalar.
Gökkubbede nehirler, suskun ve kaygısız, kül çanaklarındaki hazinelerini döküyorlardı elmas uçurumlarına. Peri masallarımın mimarı ben, değerli taşlardan bir tünelin altından keyfimce geçiriyordum evcilleştirilmiş bir nehri. Ve her şey, siyah renk bile, parlak gözüküyordu, berrak, gökkuşağı renklerinde: Su yerleştiriyordu utkusunu kristalleşmiş parıltıya. Yok zaten hiçbir yıldız, güneşin hiçbir kalıntısı, göğün bile hudutlarında, kendi ateşiyle parıldayan bu mucizeleri aydınlatan. Ve bu devingen mucizeler üzerinde süzülüyordu (korkunç bir yenilik! Her şey gözler için, kulaklara yok hiçbir şey!) sonsuzluk sessizliği...
Charles Baudelaire, Kötülük Çiçekleri (1857) 
Kötülük Çiçekleri
Not: Jorge Luis Borges Rüyalar Kitabı 
Rüyalar Kitabı adlı kitabında Baudelaire-Kötülük Çiçekleri eserinin bu kısmını şiir olarak değil de düzyazı olarak sunmuş. Kötülük Çiçekleri'nin Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları baskısında şiir olarak geçiyor. (Çev.Sait Maden)
·
117 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.