Yarın vefatının seney-i devriyesi olan üstad Sezai Karakoç'un Yunus Emre'nin hayatını anlattığı ve şiirlerini incelediği, tahlillerde bulunduğu çok güzel bir kitap okudum. Kitabın ilk kısmında Yunus Emre'nin yaşadığı çağı incelerek başlıyor daha sonra Mevlâna, Hacı Bektaş-ı Veli, Hacı Bayram-ı Veli ve Yunus Emre'den Yeni Anadolu'nun o yüzyıllardaki önder kurucuları diye bahsediyor. Mevlâna'nın İslam dünyasındaki yerine, o dönemde çevreyi nasıl olumlu yönde etkilediğine ve Mevlevîliğe de değinmiş. İkinci bölüm ise Yunus Emre'nin destanlaşmış hayatını, masalların gerisindeki gerçek başlığı altında anlattığı ve şiirleni incelediği bölümdür. Yunus Emre'nin poetikasını, yaşadığı dönemi, şiirlerinin konusunu ve şiirlerinde ne anlatmak istediğini kendi yorumu ile bizlere sunduğu güzel bir inceleme olmuş. Kitabın ""Molla Kasım bir ırmak kenarında oturup Yunus'un şiirlerini okumaya başlar. Bin şiir okur ve bunları şeriata aykırı bulur, bunları yakar, sonra bin şiir daha okur, onları da uygun bulmaz; uygun bulmadıkça suya atar. Üçüncü bin şiirin birinci şiirinde kendisinin bu merhametsiz hükmünü îmâ eden bir şiirle karşılaşır. Bu sefer, hatasını anlar ve böylece geriye bin şiir kalmış olur. İşte, insanların okuduğu şiirler bu şiirlerdir. Fakat yandığı için duman olup havaya karışan ve suya atıldığı için balıklara yem olan şiirlere acımanın yeri yoktur: çünkü bu şiirleri de kuşlar ve balıklar ezberlemiştir. Kalan bin şiiri nasıl insanlar okuyorsa, yakılan bin şiiri gökte kuşlar, suya atılan şiirleri de suda balıklar boyuna okumaktadır."" bu bölümünü çok beğendim. Karakoç'un bu şekilde yorumlaması çok hoşuma gitti. Bizler gibi balıklar ve kuşlar da nasiplenmiş oldu Bizim Yunus'un şiirlerinden:) Kitabın son bölümünde ise şiirlerine yer vermiş. Ben çok severek okudum. Üstad Yunus'u ve şiirlerini özüne inerek anlatmış. Kesinlikle tavsiye ederim. Ne diyordu Bizim Yunus: "Ben Yunus-u bîçareyim; Baştan ayağa yâreyim; Aşk elinden âvâreyim; Gel gör beni aşk neyledi. Rabb'im bize de nasip etsin böyle bir aşkı, yaréyi...