Asıl adı Soğomon Soğomonyan olan besteci, koro şefi, şarkıcı ve etnomüzikolog Gomidas Vartabed, daha 10 gün önce İttihatçıların ileri gelenlerinin ve Talat Paşa’nın katıldığı, Hamdullah Suphi'nin de kendisinden sitayişle bahsettiği bir konser verip konserin sonunda İttihatçılar tarafından ayakta alkışlanırken, Türk Ocağı konser salonunda şu cümle yankılanmıştı: “Tanrı şeytanın gözlerinden korusun Gomidas’ı”. Ama o şeytanlar o gün kendisini alkışlayanlar arasından çıkıp 24 Nisan 1915’te Ermeni tehciri adı altında 234 Ermeni aydın, yazar, eğitimci, doktor, sanatçı ile birlikte birlikte tutuklatıp Çankırı’ya sürgüne gönderirken Gomidas’ın çalışmalarını ve eserlerini de tahrip edip yaktılar. Fakat bunlar olup biterken, tarihin tuhaf bir sayfası açıldı; Gomidas, sürgün edildiği Çankırı'daki çalışma kamplarından Halide Edip Adıvar ve birkaç kişinin girişimiyle 8 Mayıs 1915’de İstanbul’a geri gönderildi. Tutuklanma esnasında ve sürgünde yaşadıkları nedeniyle ruh sağlığını kaybeden Gomidas, 1915’te İstanbul La Paix Hastanesi’ne yatırıldı oradan da 1916’da Paris Psikiyatri kliniğine gönderilir. Bu klinikte öleceği 22 Ekim 1935 yılına kadar bir daha hiç piyano çalmadı, şarkı söylemedi ve eser bestelemedi. 18 yıl boyunca hiçbir şey yapmadan yaşamadan yaşadı.
1915’in 24 Nisan’ındaki Ermeni aydınların ölüm yolculuğuna dönüşen “Çankırı sürgününün” simgesi olan Gomidas Vartabed’in büstü Paris’te anıt olmuştur.