Hz. Peygamber’e gelen bütün vahiylerin Kur’an-ı Kerim’de yer aldığını ileri sürmek ve vahyi Kur’an ile sınırlandırmak doğru değildir. Çünkü böyle bir iddiaya önce Kur’an-ı Kerim mani olmaktadır.26 Zira sünnetin vahiy kaynaklı olduğu, bir çok âyet-i kerîmede açıkca ifade edilmiştir.27 Ayrıca, Kur’ân’da anlatılan bazı olaylarda, Allah Teâlâ’nın o olayla ilgili bazı bilgileri Kur’ân dışında bir vahiyle Hz. Peygamber’e bildirdiği de anlaşılmaktadır.28
Bütün bunların yanında kanaatimizce en önemli delillerden birisi de İmam Şâfiî’nin dikkat çektiği üzere Kur’an’da Kitap ile birlikte zikredilen “hikmet”29 ile sünnet arasındaki alâkadır.30 Allah Teâlâ, Kur’an-ı Kerim’de “Ümmiler arasından kendilerine (Allah’ın) âyetlerini okuyan, onları temizleyen, onlara Kitab’ı ve hikmeti öğreten bir elçi gönderen O’dur”31 buyurmuştur. İmam Şâfiî, bu âyet-i kerimede geçen Kitab’ın Kur’an, hikmetin ise Sünnet olduğunu söylemiştir.32
------
26 27 28 29 30 31 32 Çelebi, İslâm İnancında Gayp Problemi, s. 96; Hz. Peygamber’in Kur’ân’ın dışında da vahiy aldığının Kur’ân’dan delilleri hakkında bir inceleme için bk. Güngör, Kur’ân Araştırmaları 2, s. 56-86.
27.Bu konudaki âyetler için bk. Abdulganî Abdulhâlik, Hücciyyetü’s-sünne, s. 291-308. Sünnet vahiy alakası için bk. Uğur, İslâm Toplumu, s. 60-72; Toksarı, Delil Olma Yönünden Sünnet, s. 96-105.
28. Bu konudaki örnekler için bk. Muhammed Taqı Usmânî, The Authority of Sunnah, s. 2339; krş. Kırbaşoğlu, İslam Düşüncesinde Sünnet, s. 263 vd.
29. Kur’ân’da yedi yerde kitap ve hikmet kelimeleri birlikte anılmaktadır. Beş âyette “Kitap ve hikmeti öğretti” şeklinde geçmektedir. bk. el-Bakara (2), 129, 151; Al-i İmrân (3), 48, 164; el-Cumu’a (62), 2. Diğer iki âyette ise “Kitap ve hikmeti indirdi” ifadesi yer almaktadır bk. el-Bakara (2), 231; en-Nisâ, (4), 113; Hasanu’l-Basrî, Katâde, Mukâtil b. Hayyân ve Ebû Mâlik gibi tâbiûn müfessirleri yukarıdaki âyet-i kerimelerde geçen “hikmet” kelimesini sünnet olarak tefsir etmişlerdir bk. İbn Kesîr, Tefsîru’l-Kur’âni’l-azîm , I, 269, 415.
30.Hikmet-Sünnet ilişkisi için bk. Küçük, “Kur’ân-Sünnet İlişkisi ve Birlikteliği”, s. 135136.
31.el-Cumu’a (62), 2.
32. İmam Şâfiî, muarızın “kitap ve hikmetin” aynı şeyler olabileceği iddiasını şöyle reddediyor: Mu’arız, “Peki, burada kelamın tekrar ettiğini (Kitab ve hikmet kelimelerinin her ikisinin de Kur’ân olduğunu) kabul edebiliriz?” dedi. “Kitap ve hikmet ile iki şeyin kastedilmesi mi, bir şeyin kastedilmesi mi uygundur?” diye sordum. “Anlattığın gibi iki şey olmaları uygundur, ama bir şey olmaları ihtimali de vardır” dedi. Dedim ki: “Tercih edilen birinci görüştür, Kur’ân’da bunun delili de vardır.” “Nerede?” dedi. şu âyettir dedim: “Evlerinizde okunan Allah’ın âyetlerini ve hikmeti hatırlayın. Şüphesiz Allah, latîf ve her şeyi bilendir” (el-Ahzâb (33), 34). “Ayet-i kerimede onların evlerinde iki ayrı şeyin okunduğu bildiriliyor.” dedim. “Kur’ân’ın okunması malum, hikmet nasıl okunur?” dedi. “Burada “okumak” Kur’ân ve sünnetle konuşmak (telaffuz) anlamındadır. Bu âyet, hikmetin Kur’ân’dan ayrı bir şey olduğunu yukarıdaki âyetten daha açık şekilde göstermektedir.” dedim. Şâfi’î, el-Ümm, VII, 288; ayrıca bk. a.mlf., er-Risâle , s. 93.
·
163 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.