...Kendimi dunyanin adaletsizligine veya insanlarin birbirine ettigi kotuluklere inanilmaz derecede hiddetlenirken buluyorum ya da travmasinin ustesinden gelmeye calisan kisilerin deneyimlerine saygisizlik etmekten cekiniyorum. Hiddetim sadece sahte bir dunya yaratiyor; onlar kotu, biz iyiyiz, Allah kahretsin onlari! Hayat hic bu kadar basit, bu kadar siyah-beyaz degil.
...Kayip, derin baglar kurdugumuz birinin veya bir seyin hayatimizdan kayip gitmesidir. Yas ise geride kalan bosluga yavas yavas sahip cikma ve onu kendimize ait kilma cabasidir. Travma ise kendimiz icin kurdugumuz hayatin cok ani bir olayla yikilmasi; varolusumuzda o anda hizlica toparlayabilecegimizden cok ote bir yirtigin acilmasidir. Kisacasi travma kendilikte, deneyimde, hayatimizda, varolusumuzda derin bir yirtik demektir.
Varoluscu bakis acisina gore insan hayati trajiktir. Karl Jaspers'a gore hepimiz olmek, aci cekmek, sucluluk yasamak, savasmak zorundayiz ve sansa tabiyiz. Varolusculuk, buyuk bir travmamiz olmasa da yasarken mutemadiyen ufak yirtilmalar yasadigimizi bizlere hatirlatir; yasadigimiz zorluklar, hayal kirikliklari, yedigimiz kaziklar veya ugradigimiz haksizliklar. Ve tabii ki bunda hicbir sorun yok.
Sporda kaslarin nasil gelistigini bilir misiniz? Ve hatta vucudu gelistirmekle sakatlanmak arasinda cok ince bir cizgi oldugunu? Aslinda kaslarin gelismesi demek onlari "sik sik" travmatize etmek, yani kucuk, onarilabilir yirtiklar acmak demektir. Gelisim diye kastettigimiz ise bu yirtiklarin iyilesmesiyle kaslarin daha guclu ve dayanikli hale gelmesidir. Ancak abartirsaniz veya basiniza bir is gelirse(kaza gibi) vucudunuzun onaramayagi kadar buyuk bir yirtik meydana gelir ve sakatlanmis olursunuz. Bu, ruhsal anlamda da gecerlidir. Hayatin trajik yanlari ile ruhsal anlamda guclenmek ile buyuk bir olayla adeta ruhsal anlamda "sakatlanmak" arasindaki iliski de tam boyledir.
Kisacasi mesele "travmatik bir olay" yasayip yasamamak degil, yasadigimiz olayin kurdugumuz hayatta nasil bir yirtik actigi ve bizim bu yirtikla ne yaptigimizla ilgilidir.
...eger travmasi olan sizseniz, kendinizi suclamak gideceginiz en karanlik yollardan biri. Anlasilir ama sizi zorlu ve kendinize haksizlik ettiginiz bir yola goturecektir. Eger travma yasayan birini suclayan sizseniz, "O da o saatte orada olmasaydi" diyenseniz, siz de aslinda cok insani bir sey yapiyorsunuz; basiniza boylesine bir acinin gelmeyecegine kendinizi inandirmaya calisiyorsunuz. E, ne de olsa bu aciyi yasayan bir hatasi nedeniyle bunu yasiyor; siz hayatta bu hataya dusmezdiniz. Cok uzgunum ama acidan ve sanstan bicbirimiz muaf degiliz. Bu yolda devam ederseniz kendinizi guvende hissetmeye calisirken kendinize yabancilasirsiniz.
Travma, geriye bolunmus, bir kismi kapanmis, bir bolumune ulasilamayan bir kendilik, bir hayat birakir. Istemeden, bilmeden hayatimizi bolup, bir kismini uzaklastiririz cunku ortaya cikan deneyim bize fazla gelir. Aslinda kendimizi korumak icin yapariz bunu. Ancak bu agir bir faturayla gelir o da otantiklik kaybidir.
Eger etrafinizda bu zorlu deneyimin icinden gecen varsa, sadece onlarla beraber olun, yanlarinda kalin. Onlardan anlatmalarini, bir an once iyi olmalarini, hemencecik "iyilesmelerini", "artik geride birakmalarini" beklemeyin. Zor olacak ama hatta hicbir sey beklemeyin. Konustuklarini dinleyin. Sustuklarinda sessizliklerine eslik edin.
...Yola devam ederken karsimizda iki secenek var; yariklarimiza, kiriklarimiza ve catlaklarimiza sahip cikmak veya onlari gormezden gelmek. Eninde sonunda sahip cikmak bize iyi gelecektir ama bir sure yok saymaya ihtiyaciniz varsa da kendinize cok yuklenmeyin.
·
114 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.