Aranıyoruz
Bu aralar herkes her zaman arayış içinde ,fakat kimsenin ‘ a ben buldum ben tamamı ‘ dediğine şahit olamıyoruz nedense. Tam olarak insanlar neyi arıyor ? Mutluluğu mu , Parayı mı , Huzuru mu ….
Ya soruyu yanlış soruyor olabilir miyiz acaba ! Neyi bulamıyoruz ? İnsanların sizce de ruh halleri ikindi vakti gibi değil mi ? Ya bir şeyler için çok geç , ya bir şeylere henüz başlanmamış ama hep bir telaş hep bir koşuşturmaca . Bu hazsızlık , doyumsuzluk almış başını gidiyor . Doyumsuzluk demişken , doyumsuzlukta gerçek manasını yitirmiş durumda ne yazıkki . Tat alıp sürdürülebilirlikken önceden , şimdilerde ise tat alamadan tat arama arzusu çabasına dünüşmüş vaziyette . Bununlada sınırlı değil üstelik. Özlemek mesela ! En son ne zaman birini özlediniz ? Özlemeyi terim olarak anlatmak yerine bir özlemimi bahsedeyim “ ben ilk okuldayken yerli malı haftasına hiç katılamazdım şartlarım gereği ama ben her sene en çokta yerli malı haftasını özler , beklerdim . Üstelik yine katılamayacağımı bilmeme rağmen o heyecan bitmezdi “ en son böyle özlediğiniz oldumu hiç ! Yada ennem mesela okulda atıl olan bir öğrenci masasını bize vermişti ve onu çok beğenip mutfağa koymuştu. üzerlerinde tüller, bezler her gün silmeler annemin mutfağının en değerlisi olmuştu , bir başka yerin en kıymetsizi . Ne değişti derseniz bence ne dönem ne zaman yada herhangi bir kuşak etkisi . Tamamen erişim söküp aldı tüm güzel olanları . Eminim ki hala afrikada bir anne özenle yoğurt kaplarını biriktiriyor. Eminim hala bir ayakkabı hayali kurabiliyor , hala okullara yürümek ağır gelmiyor . Çünkü onun hayatı ve dokunduğu herkes aynı renk aynı şartta . Bize eskiden kıyas yapıldığı vakit en ulaşılmaz köyün muhtarının şartlarıyken şimdi biz Google ceo su tesla kurucularının günlük yaşamına kadar uzanabiliyoruz…
·
66 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.